pomozmy walczyc z Parkinsonem

Opiekuje sie wspanialym starszym Panem...niestety,Parkinson ma przewage.

Może podzielicie się wiad.o PdP z Parkinsonem ? @pegi2016 jest temat  Parkinson -odświeżymy go ,,,ja nie miałam PDP z Parkinsonem ,może lekkim to tak,bo byly momenty gdzie byly trudności w utrzymaniu czegokolwiek w ręku lub w schwyceniu czegokolwiek,,,ale spotkałam opiekunkę z Parkinsonem,,,opiekunkę która sama potrzebowała pomocy ,trzęsły się jej ręce ,że miala problem z postawieniem filiżanek na stół,,dopiero jak sama zjadła śniadanie i wzięła leki to po jakimś czasie trzęsienie odchodziło i mogła funkcjonować ,,,nogi tez ,,,przy tym bardzo często się załamywała i bardzo dużo płakała ,,,wszystko ją drażniło i wszystko było nie tak,,,obserwując ją byłam sama w szoku,,,dłużej z taka osobą to sam człowiek by wpadł w jakiegoś nerwika,,,,dużo jej tłumaczyłam ,ale przecież ja nie jestem lekarz,,,a na lekarza nie miała czasu,,

Ale napewno nie jedna tutaj opiekunka czy opiekun miał stycznośc większą od mojej z Parkinsonem i coś więcej napisze!!!

54 minut temu, Blondi napisał:

Może podzielicie się wiad.o PdP z Parkinsonem ? @pegi2016 jest temat  Parkinson -odświeżymy go ,,,ja nie miałam PDP z Parkinsonem ,może lekkim to tak,bo byly momenty gdzie byly trudności w utrzymaniu czegokolwiek w ręku lub w schwyceniu czegokolwiek,,,ale spotkałam opiekunkę z Parkinsonem,,,opiekunkę która sama potrzebowała pomocy ,trzęsły się jej ręce ,że miala problem z postawieniem filiżanek na stół,,dopiero jak sama zjadła śniadanie i wzięła leki to po jakimś czasie trzęsienie odchodziło i mogła funkcjonować ,,,nogi tez ,,,przy tym bardzo często się załamywała i bardzo dużo płakała ,,,wszystko ją drażniło i wszystko było nie tak,,,obserwując ją byłam sama w szoku,,,dłużej z taka osobą to sam człowiek by wpadł w jakiegoś nerwika,,,,dużo jej tłumaczyłam ,ale przecież ja nie jestem lekarz,,,a na lekarza nie miała czasu,,

Ale napewno nie jedna tutaj opiekunka czy opiekun miał stycznośc większą od mojej z Parkinsonem i coś więcej napisze!!!

wiem, że w DE dostępne bardzo drogie leki na Parkinsona, które niwelują dosyć mocno te objawy. Tylko nie wszystkich na nie stać :(. Kiedyś pracowałam w poradni przede wszystkim dla osób z Parkinsonem i Alzheimerem. Poszukam info w wolej chwili i wkleję.

            Mam w rodzinie , w Polsce rzecz jasna,  osobę chorą na Parkinsona ( mężczyzna po 40tce, dawna druga grupa inwalidzka ). Leki są refundowane i ogólnie dobrze tolerowane. Miewa gorsze okresy, ale nadal pracuje.

         @Blondi zaskoczyła mnie historia opiekunki z Parkinsonem, oczywiście ma prawo do renty ( socjalnej jeśli brak jej okresów ubezpieczeń )

Każdy chory choruje tu trochę na swój sposób i w swoim rytmie. Ogólnie to chwiejny chód, zaburzenia równowag, drżeniei i...bywają zmienne nastroje.

              w Niemczech opiekowałam się też staruszkiem( 95 lat) z Parkinsonem, ten miał drżące ręce i nie mógł sam się najeść, ale chodził bardzo dobrze.

            Mam w rodzinie , w Polsce rzecz jasna,  osobę chorą na Parkinsona ( mężczyzna po 40tce, dawna druga grupa inwalidzka ). Leki są refundowane i ogólnie dobrze tolerowane. Miewa gorsze okresy, ale nadal pracuje.

         @Blondi zaskoczyła mnie historia opiekunki z Parkinsonem, oczywiście ma prawo do renty ( socjalnej jeśli brak jej okresów ubezpieczeń )

Każdy chory choruje tu trochę na swój sposób i w swoim rytmie. Ogólnie to chwiejny chód, zaburzenia równowag, drżeniei i...bywają zmienne nastroje.

              w Niemczech opiekowałam się też staruszkiem( 95 lat) z Parkinsonem, ten miał drżące ręce i nie mógł sam się najeść, ale chodził bardzo dobrze.

Znajomość objawów choroby  (zubożenie mimiki twarzy, spowolnienie i zniekształcenie mowy, drżenie - także w nodze, na brodzie, na języku, powolność ruchów - chory chodzi małymi kroczkami, często otępienie, później upadki, depresja, zaburzenia snu, rzadko mruga oczkami,, postawa ciała bardzo skrzywiona)   jest konieczna, żeby uniknąć błędów w podejściu do chorego i nieprawidłowej pielęgnacji. Ważne jest budowanie kontaktu opartego na zaufaniu. To bardzo istotne, gdyż w następnym etapie choroby pdp będzie doświadczał dużo głębiej swojej niepełnosprawności, co dostarczy mu wielu rozczarowań. W taki doświadczeniach opiekun, w którym zobaczy przyjaciela, może być dla niego prawdziwym skarbem...Opiekun powinien pomóc pdp zaakceptować nową sytuację i jego aktualne możliwości, powinien pomóc mu wyznaczyć takie cele, które będzie mógł zrealizować. Wytłumaczyć, że na niektóre czynności będzie teraz potrzebował więcej czasu niż wtedy, kiedy był zdrowy. Pamiętaj koleżanko i kolego, żeby nie przeciążać go aktywnością ponad siły, ale jednocześnie by pamiętać, żeby nie wyłączać pdp z działań leżących w granicach jego realnych możliwości. Osoba chora na Parkinsona traci swoje możliwości fizyczne przy pełnej świadomości umysłowej, co może być dla niej źródłem dotkliwego cierpienia. A Ty koleżanko i kolego musisz starać się niwelować te Jego cierpienia.

Dziękuję Bardzo za wyjasnienia i sugestie ,nie ukrywam że podpieram się ciągle lekturą ale to nie to samo co doświadczenie .Jesteście b .mili.!!!

Idę właśnie dzisiaj na rozmowę w sprawie pracy jeżeli nie ... to zjazd do domu.

@pegi2016 warto przeczytać:http://www.parkinsonfundacja.pl/poradniki

Tu są namiary na ośrodek, w którym zajmują się pacjentami chorymi na Alzheimera i Parkinsona

http://euromedis.pl/poradniki-dla-opiekunow-osob-z-otepieniem,891.html

to przykładowy link, można prześledzić informację na ich stronie

http://euromedis.pl/cwiczenia-do-pobrania,619.html

Ja mam pdp chorego na Parkinsona,do tego niewydolność serca,zaburzenia rytmu serca,po zawale.Nie jest lekko,bo aktywności prawie wcale.Od kilku dni bardzo słaby.Leży i niekiedy jęczy.Trzeba podnosic go i asekurować.W nocy zaburzenia czasowe i orientacyjne.Trudności z połykaniem śliny,wypluwa. Nikt mi nie powiedział że próbuje gdzieś iść,dzwonić,kogoś szuka,wzywa pomocy.Nawet nie wiem jak reagować.Staram sie uspokajać,niekiedy pochodzę z nim,pokażę że jesteśmy w domu,jest noc,Tam jest mój pokój i jestem i zawsze przyjdę jak zawoła.Więc woła,i coś mówi,coś chce.Jakie długie zawiłe zdania ,no i mowa niewyraźna.Nikt za bardzo się nie interesuje,bo wszyscy zajęci praca.Ja tu sama z nim walczę.A doświadczenie hmm teoria ,co nie pokrywa się z rzeczywistością niestety

@luttka to mi wygląda też na demencję... Ciężki przypadek...

Trudno coś mądrego napisać nie widząć Pdp. Podstawa to zawsze nie wycisnąć się samej zupełnie do końca, bo kiedy opiekunka już sama jest taka oskubana ze sił to też się udziela pdp.

      Musimy się cieszyć naszymi  małymi sukcesami, że np odbyliśmy z Pdp jakąś rozsądną rozmowę albo zjadł parę łyżek zupki...