Efekt Alzheimera :(

Witajcie. Zamieszczam dwa przykłady efektu postępującego Alzheimera. To obrazuje całą teorię o tym, co choroba robi z pacjentem. 

W pierwszym przypadku córka sfotografowała kilkanaście prac swojej 54-letniej mamy od momentu postawienia diagnozy. Widać na nich postęp choroby. To wszystko działo się na przestrzeni 2 lat.

Drugi przykład dotyczy artysty, który przez 5 lat rysował swój autoportret. Pierwszy autoportret powstał wiele lat wcześniej i pokazuje możliwości artysty. Kolejne powstały w czasie choroby.

Pozdrawiam dziewczyny!

Tak to jest niestety, niewesoło....

Cieszmy się życiem póki nas to nie dopadnie.

widzialam te przygnebiajace zdjecia w necie.

Przemawiaja do wyobrazni.

1 minutę temu, sayonara 52 napisał:

widzialam te przygnebiajace zdjecia w necie.

Przemawiaja do wyobrazni.

Nie wiem , co gorsze stracić pamięć lub rozum , czy leżeć jak roślina i mieć nadal światły umysł . Chciałabym być samodzielna do póznej starości , ale gdybym miała wybierać , wolałabym chyba stracić rozum 

Alzheimer jest jednym z zespołów majaczeniowo-otępiennych.Jedyny ma nazwę.Miałam kilka osób z tymi chorobami pod opieką.Jest nieciekawie.Pod koniec ciało chorego zapomina nawet jak się załatwia,jak łyka.Też wolę na starośc wolę robić głupoty tylko wolniej(czyli chcę być samodzielna;) Wybierać co ma mnie spotkać z chorób chyba nie chcę;)

Czasem zastanawiam się tylko czy będę upierdliwą pdp;);)

Bardzo cienka linia jest miedzy demencja a Alzheimerem,

5 lat pracowalam z osoba z rozpoznanym AL.

W jej przypadku choroba postepowala powoli, przez tych kilka lat obserwowalam jakie spustoszenie robi ,

Jednak w porownaniu do opisywanych przypadkow, u mojej bylej PDP ten proces nie byl gwaltowny,

W dalszym ciagu jest na chodzie, potrafi rozmawiac, lubi czytac na glos,

Stracila niestety panowanie nad fizjologia i nie lubi sie kapac,

Nie jest nadal ani agresywna, wciaz przypomina dawna pieknosc i ma cudowny usmiech.

O 7.12.2017 at 20:37, violka napisał:

Nie wiem , co gorsze stracić pamięć lub rozum , czy leżeć jak roślina i mieć nadal światły umysł . Chciałabym być samodzielna do póznej starości , ale gdybym miała wybierać , wolałabym chyba stracić rozum 

Pewnie i dobrze, że nie wiemy co nas czeka a i wyboru żadnego prawie  nie mamy... Żyjemy to każdy może ulec np wylewowi i od jutra roślina... Musimy się starać cieszyć tym co nam zesłał los i nie myśleć za dużo, bo i tak daremne.

15 godzin temu, Dorota61 napisał:

Czasem zastanawiam się tylko czy będę upierdliwą pdp;);)

To akurat łatwo możesz ocenić : czy Cię będzie stać na prawdziwą upierdliwość ? bo to zależy głównie  od twoich środków finansowych.

A ja myśle ,ze może nigdy sie nie spotkam z  Alzheimerem, dlatego nawet sobie głowy tym nie nakręcam,,bo nie warto,,co będzie to będzie,,Trzeba myslec i być w tym postanowieniu,że nas to nie spotka ,,

@Blondi Zarzekać się też nie możemy, bo każdego może to spotkać : Alzheimer. Nie ma mocnych.

31 minut temu, Serenity napisał:

@Blondi Zarzekać się też nie możemy, bo każdego może to spotkać : Alzheimer. Nie ma mocnych.

 

Oczywiscie ,że tak,,! Ale na dzień dzisiejszy nie myślę o tym,,,jak dopadnie to wtedy będe walczyć,,

O 7.12.2017 at 13:40, FrauMiau napisał:

54-letniej mamy

Zawsze mi się wydawało, że to choroba ludzi mocno starszych. Straszne...

Moja Babcia miała Alzhemera. Szybko postępował, zapomniała mnie, zapomniała jak się je chleb, trzeba było kroić na kawałeczki i jadła widelcem. O fizjologii nie wspomnę i o innych przykrych sprawach bo nie ma sensu. Każdy jest inny i inaczej choroba przebiega.