Czy lubicie swoich podopiecznych?

1 minutę temu, fioletowa.mysz napisał:

A ja sie tutaj grzecznie pozegnam. I pojde sie dalej kurowac. Dobranoc

Zdrowiejącego snu 

Teraz, violka napisał:

Zostawiaj w lodówce tylko sałatę 

Tak powinnam zrobić..

To ja idę z FM, bo pewnie idzie tylko na szluga, a ja też poczułem na tę czynność ochotę wielką.

16 minut temu, fioletowa.mysz napisał:

To nie jest okrutne Kasiu. To jest prawdziwe. To jest wylacznie praca.

Mysiu . Powiedziałam wczoraj ,że serca nie muszę mieć ,a to jest tylko praca.No i oburzenie w głosie ,że tak nie powinnam starszych ludzi traktować.Już raz prawie straciłam dystans i profesjonalizm ,bo bardzo płakałam za Pdp która umarła .I raczej już pilnować się będę ,żeby nie przekroczyć lini sympatii i zaangażowania.

5 minut temu, Teresadd napisał:

Mysiu . Powiedziałam wczoraj ,że serca nie muszę mieć ,a to jest tylko praca.No i oburzenie w głosie ,że tak nie powinnam starszych ludzi traktować.Już raz prawie straciłam dystans i profesjonalizm ,bo bardzo płakałam za Pdp która umarła .I raczej już pilnować się będę ,żeby nie przekroczyć lini sympatii i zaangażowania.

Myślisz Teresko, ze Ci się to uda ?  Czasami uczucia są silniejsze od rozumu. Ale tak trzymaj

Bardzo ciekawie się z Wami rozmawiało w jakże trudnym temacie. Myślę, że jeśli czytają to początkujące opiekunki, to być może wyciągną jakieś wnioski. Wymiana takich doświadczeń "starych wyjadaczek" w opiece daje do myślenia. I tym optymistycznym akcentem żegnam się z wami na dzisiaj życząc odpoczynku i nabrania sił fizycznej i psychicznej sami wiecie do czego. Dobrej nocki.

12 minut temu, Teresadd napisał:

Mysiu . Powiedziałam wczoraj ,że serca nie muszę mieć ,a to jest tylko praca.No i oburzenie w głosie ,że tak nie powinnam starszych ludzi traktować.Już raz prawie straciłam dystans i profesjonalizm ,bo bardzo płakałam za Pdp która umarła .I raczej już pilnować się będę ,żeby nie przekroczyć lini sympatii i zaangażowania.

Wydaje się, że najlepszą metodą są częste zmiany miejsc pracy.

Ale jak dla mnie wiąże się to z nadmiernym stresem. I z tego właśnie powodu taka metoda "odpada".

Może jest to spowodowane tym, że kilkakrotnie trafiałem na bardzo złe miejsca pracy. 

4 minuty temu, Andrew napisał:

Myślisz Teresko, ze Ci się to uda ?  Czasami uczucia są silniejsze od rozumu. Ale tak trzymaj

Rozum chyba muszę użyć.A uczucia gdzie indziej ulokuję.

12 godzin temu, Teresadd napisał:

Czy lubicie swoich Pdp,w ogóle starszych ludzi i tą pracę przy nich?Nooo wczoraj poprzedniczka zarzuciła mi brak serca,że mało siedzę z Pdp,że swoję zrobię i już mnie nie ma.Widać wywiad działa,ale nie o to chodzi.Ile poświęcacie czasu dziennie na zajmowanie się Pdp.?I teraz tak .W umowie mam cztery godziny dziennie pracy .I tak jest to więcej godzin.Nikt tego raczej nie liczy ,ale jak już się robi dwa razy więcej ?.No i inaczej podchodzimy do Pdp z którym mamy nić sympatii ,a inaczej do opryskliwego gbura lub upierdliwej babci.Czy traktujemy trochę personalnie ,czy typowo ciach ,ciach i bay.Szczerze ,to już nic więcej z siebie wykrzesać nie mogę ,poza obowiązkami ,które do mnie należą.No poprostu się nie da .A ja nic naprawdę nie muszę ,tylko mogę.A w dniu kiedy rzucił we mnie filiżanką i zaczął się wydzierać ,przestałam mieć współczucie i serce do tego Pdp.

Podobna sytuacja była u mnie. Najpierw córka powiedziała, że wyczuwa napięcie, potem syn powiedział że podchodzę lekceważąco do jego matki. Myślę sobie, przecież jesteśmy tylko ludźmi. I nie chodzi mi tu o jakieś tłumaczenie się, po prostu robimy swoje. Dbamy o pdp, pilnujemy żeby nic sobie nie zrobili, pilnujemy żeby chodzili czyści i najedzeni- to jest nasza praca. Po jakimś czasie wykonujemy czynności odruchowo, nie pytamy się ich np. czy chcą przebrać zasikane ubrania tylko od razu to robimy. Nie dlatego, że ich lekceważymy, ale dlatego że oni sami w dużej mierze nie są w stanie myśleć za siebie. To osoby które w dużej mierze umysłowo są na etapie małego dziecka, więc trzeba działać zdecydowanie. Ja na początku lubiłam moją pdp, ale później już mi było coraz trudniej darzyć ja sympatią. Po zbyt długim okresie byłam wypalona emocjonalnie i miałam dystans do niej. Nie wiem czego rodzina ode mnie oczekiwała, że będę ja w główkę całować czy na rękach nosić.

2 minuty temu, Teresadd napisał:

Rozum chyba muszę użyć.A uczucia gdzie indziej ulokuję.

Powinnaś trochę na skoczka popracować,żeby odreagować swoją wieloletnią pdp. Chyba za szybko podjęłaś się pracy,ale to zrozumiałe,chodzi przecież o kasę.

1 minutę temu, Knorr napisał:

Wydaje się, że najlepszą metodą są częste zmiany miejsc pracy.

Też lubię zapuścić korzenie  i wracać na stare miejsca.Ale chyba dwa ,trzy razy to jest zdrowy układ ,bo rodzina Pdp też potrafi potem przy dłuższym pobycie nas wykorzystać.

2 minuty temu, Teresadd napisał:

Rozum chyba muszę użyć.A uczucia gdzie indziej ulokuję.

Przykro mi to stwierdzić , ale te uczucia włażą same , bez pytania i nie można ich od tak przeflancować  możemy jedynie nauczyć się akceptować fakt , że osoba starsza choruje , często też cierpi i prędzej , czy pózniej odchodzi do lepszego świata . 

15 minut temu, Teresadd napisał:

Mysiu . Powiedziałam wczoraj ,że serca nie muszę mieć ,a to jest tylko praca.No i oburzenie w głosie ,że tak nie powinnam starszych ludzi traktować.Już raz prawie straciłam dystans i profesjonalizm ,bo bardzo płakałam za Pdp która umarła .I raczej już pilnować się będę ,żeby nie przekroczyć lini sympatii i zaangażowania.

Teresa, no muszę to napisać, że lubię Ciebie czytać. Piszesz bez ściemy, szczerze i to co czujesz. Używasz czasami ciekawych określeń i porównań.

Jednocześnie nie rozpisujesz się zanadto, streszczając swoje myśli. Razem to wszystko sprawia, że treści tu napisane są interesujące. 

3 minuty temu, Teresadd napisał:

Też lubię zapuścić korzenie  i wracać na stare miejsca.Ale chyba dwa ,trzy razy to jest zdrowy układ ,bo rodzina Pdp też potrafi potem przy dłuższym pobycie nas wykorzystać.

Albo doceniać nas za to, że wracamy. 

3 minuty temu, makaroni napisał:

Nie wiem czego rodzina ode mnie oczekiwała, że będę ja w główkę całować czy na rękach nosić.

Tak jak Ivanilia napisała ,że to jest zadanie dzieci.My mamy nakarmić ,umyć ,sprzątnąć , pójść na spacer czy w grę pograć.A wszelkie głaskanie ,trzymanie za rączki i całowanie ,to już wychodzi poza granicę naszych obowiązków.

2 minuty temu, violka napisał:

Przykro mi to stwierdzić , ale te uczucia włażą same , bez pytania i nie można ich od tak przeflancować  możemy jedynie nauczyć się akceptować fakt , że osoba starsza choruje , często też cierpi i prędzej , czy pózniej odchodzi do lepszego świata . 

Vioka, mogę się tylko pod Twoją wypowiedzią podpisać. 

1 minutę temu, Teresadd napisał:

Tak jak Ivanilia napisała ,że to jest zadanie dzieci.My mamy nakarmić ,umyć ,sprzątnąć , pójść na spacer czy w grę pograć.A wszelkie głaskanie ,trzymanie za rączki i całowanie ,to już wychodzi poza granicę naszych obowiązków.

No ja mam zapisane w umowie, trzymanie za rączkę i całowanie. 

7 minut temu, ivanilia40 napisał:

Powinnaś trochę na skoczka popracować,żeby odreagować swoją wieloletnią pdp. Chyba za szybko podjęłaś się pracy,ale to zrozumiałe,chodzi przecież o kasę.

Tak, masz rację. Popracować "na skoczka' po wieloletniej Pdp. Też tak myślę.

3 minuty temu, Teresadd napisał:

Tak jak Ivanilia napisała ,że to jest zadanie dzieci.My mamy nakarmić ,umyć ,sprzątnąć , pójść na spacer czy w grę pograć.A wszelkie głaskanie ,trzymanie za rączki i całowanie ,to już wychodzi poza granicę naszych obowiązków.

Powiem więcej . Całowanie powinno być wręcz zakazane , ponieważ wiele podopiecznych tego nie znosi i nie ma odwagi o tym powiedzieć 

4 minuty temu, Knorr napisał:

No ja mam zapisane w umowie, trzymanie za rączkę i całowanie. 

Dawaj do mnie bo to kocham

7 minut temu, ivanilia40 napisał:

Powinnaś trochę na skoczka popracować,żeby odreagować swoją wieloletnią pdp. Chyba za szybko podjęłaś się pracy,ale to zrozumiałe,chodzi przecież o kasę.

Dokładnie .Dwa razy max u jednego Pdp.Przez te trzy lata miałam jak pączek w maśle ,aż tu nagle bum i spadłam z wielkim hukiem i otrząsnąć się nie mogę.Ale powoli już huk przechodzi i łapię równowagę.

43 minut temu, fioletowa.mysz napisał:

Czy ja wiem? Wujki alzheimery i cioteczki demencje jakos najmocniej. 

Co do utraty dystansu to uwazam ta przypadlosc za brak profesjonalizmu. Powinnam sie wczesniej zorientowac i zmienic miejsce. Przegapilam i musialam wytrwac do konca. Inaczej zrobilabym krzywde dziadkowi. On tez zaczal mnie traktowac jak wnuczke. 

Gdybym byla amatorka to nie mialabym sobie nic do zarzucenia. Ale nia nie jestem. Nawet mialam okazje bywac na wykladach, a wczesniej na lekcjach z zagadnien zawodowych. I co z tego? Przekroczylam granice i nie bylo to zdrowe w koncowym bilansie.

Trzeba pracowac z glowa.

Weź pod uwagę fioletowa, że firmy chcą empatycznej opiekunki, a nie asertywnej.... Jak czytam takie ogłoszenia to mnie w środku skręca. Bo to trzeba by było empatycznie czuć się jak pdp i jednocześnie opiekować się nim. Utrzymuję dystans, ale od tego co niezdrowe w końcowym bilansie chyba się do końca nie uchronimy. ))))

1 minutę temu, violka napisał:

Powiem więcej . Całowanie powinno być wręcz zakazane , ponieważ wiele podopiecznych tego nie znosi i nie ma odwagi o tym powiedzieć 

Niemcy są ogólnie mało wylewni,a całowanie i przytulanie to słowiańska przypadłość. 

3 minuty temu, Knorr napisał:

Tak, masz rację. Popracować "na skoczka' po wieloletniej Pdp. Też tak myślę.

Skoczek jest przecudowny,,,nie ma nic  piękniejszego,,,jestem 2 msc , wytrzymam wszystko,,te kluski i makarony ,,spokoj mialam ,,ale nigdy więcej powrotu na to miejsce,,,brrr  nigdy

11 minut temu, Knorr napisał:

Teresa, no muszę to napisać, że lubię Ciebie czytać. Piszesz bez ściemy, szczerze i to co czujesz. Używasz czasami ciekawych określeń i porównań.

Jednocześnie nie rozpisujesz się zanadto, streszczając swoje myśli. Razem to wszystko sprawia, że treści tu napisane są interesujące. 

 

Lubię od razu do brzegu dobijać ,a nie makaron na uszy nawijać.