Ulubione dania na obiad

No to dzisiaj zupka tzn. nasz Polski rosół ale z niemieckimi pierożkami z kaszy mannej  

Osobiście wolę makaron lub kartofelki do tego, ale moja PDP jest inna niż wszystkie  

Podsumowała to jednym zdaniem "Sehr gut."

@Wenusia wygląda  bardzo apetycznie.  Nigdy takich pierożków dotąd nie jadłam . Czas  spróbować.  Dzięki za pomysł 

W dniu 28.05.2021 o 23:07, Heidi napisał:

@Wenusia wygląda  bardzo apetycznie.  Nigdy takich pierożków dotąd nie jadłam . Czas  spróbować.  Dzięki za pomysł 

 

Rok prawie tutaj bez echa???

Ryba po mojemu.

Kurczę pieczone!

I do pieca!!!

Nie bedę się rozpisywał, palunie po okcie lizać!!!

Barszcz zabielany z młodej kapusty,młode irysy z wędzoną okrasą, sorbet truskawkowo-jabłkowy z kusztyczkiem śliwowicy 70%. Dla mnie bomba!!!

Dla chętnych "Wiewiórki" pajdka.

19 godzin temu, LACH. napisał:

Nie bedę się rozpisywał, palunie po okcie lizać!!!

No i pojadłam wzięłam jeszcze na drogę 

2 godziny temu, Amaranta napisał:

No i pojadłam wzięłam jeszcze na drogę 

Czym @chata bogata, tym gości. Oby się trafiło z czym lubisz, bo były trzy rodzaje. Z rybką też. Jami jami!

Smacznego 

Tuzinjajeczne kluseczki z miseczki. Palunie paluniami ale usteczka różowym jęzorkiem m u s o w o !

Karczunio po psztyniecku w plenerze. Doznania jamy ustnej, bezcenne! Nic o paluniach. Za to o gardziołku przepłukanym kilkoma kusztyczkami, bo zasiadam dziś na miejscu prezesa i nie powożę. Dla mnie bomba! I łyk psztyniecki za zdrówko!!!

Najzwyklejsze, psztynieckie pierożki z truskawkami. Ale za to palunie po okcie ze śmietanki lizać. Się wie! Idą tropiki.

W środowej kuchni, maślaneczka, kefirek, jogurcik naturalny, w niejednej, psztynieckiej, kolorowej i pachnacej wiosną odsłonie. Owocowej i warzywnej. Z biglem i bez. Palunie chłodzić i jami jami! Bo sakramencko w niebiosach náhajcowali!!! 

Ma być coś jak salceson z tych..., no..., tych frutti-tutti i wodorostów.

Kurczę pieczone na drewnie, jakieś maczajki liczne, kolorowe, niewielkie, mix sałatek: od warzywnych do morskich i naturalnie frutti tutti zaraz po. Dinożaur jedzony będzie palcyma, które oblizywane bedą z  kurtularnym mlaskaniem różowego jęzorka. Zdrowo i pożywnie! I pewnie jakaś butelczyna sikacza z miejscowej winnicy. 

54 minuty temu, LACH. napisał:

Kurczę pieczone na drewnie, jakieś maczajki liczne, kolorowe, niewielkie, mix sałatek: od warzywnych do morskich i naturalnie frutti tutti zaraz po. Dinożaur jedzony będzie palcyma, które oblizywane bedą z  kurtularnym mlaskaniem różowego jęzorka. Zdrowo i pożywnie! I pewnie jakaś butelczyna sikacza z miejscowej winnicy. 

No to macie dość na tydzień po tym Dino

35 minut temu, Amaranta napisał:

No to macie dość na tydzień po tym Dino

Spieszę uściślić, to mikry potomek dinożaura. Ale z pekelną salat jest wystarczająco fajniusi. Jami jami.

Rosołuuu!!!

Z makaronem z jajek i mąki psztynieckiej!

Takiego na kogucie, młodych warzyw buncie, cebuli palonej i wodzie źródlanej, lekko osolonej. Amen, jak w pacierzu.

Złociutkiego schaboszczaka, bigosiku z młodej kapusty z pieczarkami i pomidorkami, młodego irysa z koperkiem i kusztyczka z literkiem,

już niekoniecznie, ale jak ktoś poda, to przy niedzieli, staropolskim zwyczajem, nie odmówię. I ta juś!

Jedno słowo-całe danie: porka!

Pierogi. I na tym zakończę jątrzenie. Ale palunie... myyy...

witam ,bardzo lubię Żurek ,PDP podobnie 

7 godzin temu, adamos6 napisał:

witam ,bardzo lubię Żurek ,PDP podobnie 

Przednie jadełko!

Na gęsto w stylu Remka, czy bardziej rzadki, złamany chrzanem jak Karola?

Z jajem, czy z biglem?

Zupa "Nic" z mekigigi, na tropiki z Afryki.

Słowa nie ogarną wykwintu!

W chłodniku chruścianym, chłodnik boćwiany, zabielany psztyniecki. Oryginalna receptura sięgająca czasów tak dawnych, że nawet najstarsi psztynieccy staruszkowie nie pamiętają, kto, komu i z czym podał. Bo dlaczego, to wiedzą! Jedno jest pewne, był to przekaz ustny, bo jeszcze wtedy długopisów nie było w kiosku.

Zakwas aż się prosi, by nadać esencji smaku białemu barszczowi chrzanowemu na buncie warzyw i łatce z jajeczkiem, kiełbaską podwawelską, zieloniutkim majerani, grubym pieprzem, czosnkiem, zabielonym wyborną śmietanką i do tego garść chrupiących grzanek z mojego razowego chlebka, spękanego mocą jęczmienno-żytniego fermentu. Booo...
No radość niewysłowiona, tak mi się go chce. Od Wielkanocy nie gościł w takim bukiecie naturalnej, staropolskiej dobroci wszelkiej. Palunie lizać! I zachrupywać pieczywkiem!