Czy nie sądzicie że los i podświadomośc mają hory humor?????

Czy nie sądzicie że los i podświadomość mają co najmniej chore poczucie humoru?? Jak to jest że spotyka się coś pięknego a potem znika zostawiając po sobie coś co powoduję że chce się "nie być". Dlaczego inni korzystają na naszych odkryciach nas zostawiając na pastwę, już wspomnianego, chorego losu. Jak tak ma wyglądać całe moje życie to ja z miłą chęcią zerwę tę umowę, ale nie podpiszę następnej.

Jak tak ma wyglądac całe moje życie to ja z miłą checią zerwę tę umowę, ale nie podpiszę następnej.

W jaki sposób?

Oj, geko, widzę że ktoś musiał cię chyba bardzo zranić skoro tak piszesz. Popatrz na świat

z innej strony. Przez różowe okulary. Wszystko się zmienia, my też i nasze spojrzenie na świat również. Bądź optymistą.

Dostałęm różowe okulary i mi się potłukły, a w jaki sposób mam zerwac umowę... no proszę, żyletki albo pociąg wystarczą.

Gabulo, z całym szacunkiem użytkownika do moderatora, nie znam osoby, która tak po prostu przestawiła się na optymizm.

Geko co się stało?

jA ja się zgadzam z geko

Ja tam nie umiem założyć różowych okularów i starać się nie widzieć ile krzywdy ludzkiej się dzieje na świecie.

Ja już nawet wiadomości nie oglądam i czytam bo nie mam już siły psychicznie nabierać sobie tego całego bagna na głowę jakie jest na świecie.

I można się zastanawiać czy to los tak znas kpi czy Bóg a może inna siła wyższa która wyrwała nas ze spokojnego nieistnienia.

Ale trzeba jakoś żyć, umieć sobie i z tym radzić i umieć doszukać się radości w prostych rzeczach

ŁAAAAAA, przespałem się i już mi lepiej, dziękowac bogom za mą naturę wesołka i dużego dziecka. Wielbic Izisa i Khareda. Łoj, lepiej mi, czuję się jak motylek który wyszedł z poczwarki, ale jestem jeszcze pomietolony więc będzie więcej zmian. Ale dzięki gabulo... tylko jedna rzecz... ja zamiast różowych okularów to mam różowe oczy.

Gabi.. z szacunkiem dla stanowiska... dla Ciebie ogólnie Albo nie zrozumialam albo jest zupelnie inaczej. Tez cale życie chyba mam poczucie bycia dzieckiem , ktore nie ma ochoty wydorośleć .. przynajmniej pod pewnymi względami - chcę być wolontariuszem , chcę radować , chcę wierzyć , chcę się smiac , chcę pomagać ... I zapewne wiele z tego zrobilam i co ? I coi z tego - dostalam nieraz siermiężne kopniaki w dupę , nieraz w ryja... Jesli , ktos widzi twoją słabość , pomoc, albo wspołczucie to uważa nas za kretynow do wykorzystania.Nieraz się przejechalam... A nie daj Boze pozalić się , to zaraz uważają , że chcesz więcej wyrwać aniżeli posiadasz...Uważają , że w realizacji własnych pragnień , cełów zawarłeś pakt z diablem. Nic inaczej-dla mnie to nie jest chore poczucie humoru... dla mnie los choć dziwnie to zestawiłaś z podświadomoscią .. inaczej myśleniem naszym nie wiąże się w realny związek. Los, podświadomość to zupełnie inne psikusy...

I jak tu wrednym nie zostać? Osoba dobra, czyli obecnie taka, którą trzeba wyśmiać i zapomnieć. To nie kwestia poczucia humoru tylko prostackiego chamstwa. Jeśli ktoś chce być dzisiaj pomocnym dla innych, przegrywa na tym, staje się jedynie narzędziem, które po wykorzystaniu należy rzucić w kąt. Bądź chamem, zyskasz więcej - nauka która pobije wszelkie religie i filozofie. Już to zrobiła.

Czy nie sądzicie że los i podświadomość mają co najmniej chore poczucie humoru?? Jak to jest że spotyka się coś pięknego a potem znika zostawiając po sobie coś co powoduję że chce się "nie być". Dlaczego inni korzystają na naszych odkryciach nas zostawiając na pastwę, już wspomnianego, chorego losu. Jak tak ma wyglądać całe moje życie to ja z miłą chęcią zerwę tę umowę, ale nie podpiszę następnej.

też kiedys powiedziałam że juz więcej nie podpiszę porozumienia

między tym co było prawie i tym co uciekło jak wiatr

niestety potem życie weryfikuje i podsuwa nam skrycie ,czając się w poświadomości następne

i podpiszemy,a jakże

i mimo strachu podnosimy ryzyko

czasami warto

Ale trzeba jakoś żyć, umieć sobie i z tym radzić i umieć doszukać się radości w prostych rzeczach

Moi kochani . Dziękuję że mnie oszczędzacie w słowach. Jak powyżej napisała michell :!:

To jest najważniejsze. Przecież wiadomo że od razu po założeniu " różowych okularów "

wszystkie problemy nie znikną -ot--tak sobie . :!:

Na własnym przykładzie mogę wam z ręką na sercu powiedzieć że wszystko można przezwyciężyć, człowiek może wiele przejść---nawet nie zdaje sobie sprawy z tego jak

wiele może wytrzymać . A może :!: :!: Trzeba tylko chcieć :!: A życie toczy się dalej .

gabula57, rozumiem i zgadzam sie z TOBA

jak wiele może wytrzymać . A może :!: :!: Trzeba tylko chcieć :!: A życie toczy się dalej .

Może mam dzisiaj wyjątkowo zły humor... Człowiek męczy się, wytrzymuje cały ten czas, i wytrzymuje. Życie w swej postaci toczy się dalej. U jednych się polepsza, u innych nie. Mimo, że bardzo chcą. Różowe okulary nie zawsze pomagają, mimo tego że się je młotkiem do głowy przybija. Jak coś jest czarne, to jest czarne choćby nie wiem jak różowe te okulary były.

Ależ z ciebie pesymista :cry: :!: :!:

czasem trzeba ponażekać żeby z człowieka całe to ciśnienie zeszło.

najgorsze jest to co zostanie w pamięci

przy najlepszym rozwiązaniu problemów i czasie,który zaciera

to jednak zostaje i wraca czasami jak piłeczka odbita od ściany :oops:

Ależ z ciebie pesymista :cry: :!: :!:

Wykwalifikowany ;)

Moim zdaniem to nie pesymista lecz realista, który trzezwo patrzy na ten świat.

jest bardziej pesymistą niż realistą [tak mi się zdaje]

bardziej realista, jak coś jest czarne to jest czarne a my to tylko inaczej widziec mozemy. no dobra, ale los i podświadomośc czasem strzelaja takie hamstwa ze... ze... no pojśc i z mostu skoczyc.