Wiek naszych zmienniczek

8 minut temu, Beata Giz napisał:

To chyba tylko w przypadku, gdyby udało się Tobie i jemu przeżyć całą jego rodzinę

Nie koniecznie

O 12.05.2017 at 09:21, jolantapl. napisał:

Dołączam się do tego klubu ja zaczęłam myśleć o pracy w opiece dopiero po śmierci mojego taty a opiekowałam się nim przez prawie 20 lat najpierw wspólnie z mama a po jej śmierci sama.Ale jaką to mi dało siłę i odporność psychiczną a jakiej pokory wobec życia mnie nauczyłoDlatego bardzo sie dziwię,że w niektórych agencjach przyjmują osoby bez doswiadczenia bo ja w wieku 20-30 lat nie miałabym ani cierpliwości ani zbytniej chęci żeby opiekowac się i przebywać tak długo ze starszymi schorowanymi ludżmi.Ale kazdy jest inny

Ja tej pokory dopiero się uczę.Miałam jak byłam dzieckiem w domu przez dwa lata wujka mojej mamy-starego i schorowanego.Ale jako podlotek to nie opiekowałam się nim bardzo.Kanapkę zrobiłam,herbatę, jak chciał,ale wtedy mnie trochę to ruszyło.teraz jak już pracuję,to odbieram świat na nowo-zdecydowanie więcej pokory dla życia i zdrowia.