Piosenki i przyśpiewki niemieckie

Witajcie

Nie wiem, czy kogokolwiek ten wątek zainteresuje, jednak uwierzcie na słowo, może okazać się przydatny. Około 3lat temu miałam pod opieką 95-letniego dziadka   ze średniozaawansowaną demencją i innymi typowymi dla tak sędziwego wieku dolegliwościami. Dziadek Alfred w czasach swej aktywności zawodowej był dyrektorem szkoły muzycznej oraz będąc dyrygentem prowadził chór przykościelny. Jego dom przepełniony był muzyką....dosłownie i w przenośni. Kiedy miał "lepszy dzień" zasiadał do pianina i grał...Zazwyczaj była to muzyka powszechnie znanych głównie niemieckich i austriackich kompozytorów muzyki poważnej, ale czasami od tej reguły robił wyjątek i grał również pieśni ludowe. Kilku utworów mnie nauczył. Zdarzało się, że śpiewaliśmy w duecie....Dziadka już  nie ma wśród nas, ale wspomnienia pozostały...

Śpiewał również piękne kołysanki...

Dlaczego napisałam na wstępie, że temat może okazać się przydatny??? Otóż dlatego, że każda kolejna moja podopieczna później, znała te utwory i chętnie je ze mną śpiewała. 

Żartobliwie powiem, trzeba umieć "łapać plusy"

2 minuty temu, Agata1008 napisał:

Dlaczego napisałam na wstępie, że temat może okazać się przydatny??? Otóż dlatego, że każda kolejna moja podopieczna później, znała te utwory i chętnie je ze mną śpiewała. 

Żartobliwie powiem, trzeba umieć "łapać plusy"

 

 

Od każdego podopiecznego można się nauczyć rzeczy ,które można wykorzystywać na kolejnych zleceniach wystarczy tylko trochę dobrych chęci i uwagi to procentuje 

Prześladuje mnie ta piosenka.

Podoba mi się

O 18.02.2018 at 17:23, Agata1008 napisał:

Witajcie

Nie wiem, czy kogokolwiek ten wątek zainteresuje, jednak uwierzcie na słowo, może okazać się przydatny. Około 3lat temu miałam pod opieką 95-letniego dziadka   ze średniozaawansowaną demencją i innymi typowymi dla tak sędziwego wieku dolegliwościami. Dziadek Alfred w czasach swej aktywności zawodowej był dyrektorem szkoły muzycznej oraz będąc dyrygentem prowadził chór przykościelny. Jego dom przepełniony był muzyką....dosłownie i w przenośni. Kiedy miał "lepszy dzień" zasiadał do pianina i grał...Zazwyczaj była to muzyka powszechnie znanych głównie niemieckich i austriackich kompozytorów muzyki poważnej, ale czasami od tej reguły robił wyjątek i grał również pieśni ludowe. Kilku utworów mnie nauczył. Zdarzało się, że śpiewaliśmy w duecie....Dziadka już  nie ma wśród nas, ale wspomnienia pozostały...

 

No i się wzruszyłam czytając Twój post,,to jest takie piękne,,i czy ta praca jest zła? może być ta nasza praca jak praca w domu,,jak się trafi na fajnych ludzi,,tak też właśnie ja miałam zawsze ,,raz się czułam jak gosc a innym razem jak córka ,,a jeszcze innym razem dama do towarzystwa-hahahha itd, itd, a co do muzyki to też by mi takie miejsce pasowało,,dużo śpiewu też i dużo basów,,,

Wiesz Blondi i mnie się zdarzało, że czułam się potrzebna (tak jest teraz) i ważna w domu podopiecznego. Czasami też dawano mi odczuć, że jestem "persona non grata"...Różnie bywało. Jednak nigdy nie zdarzyło mi się, żebym nie została zaakceptowana przez podopiecznego. Nigdy. Jeżeli występował problem, to dotyczył on wyłącznie rodziny...Teraz  coś się zmieniło, chyba coś się we mnie zmieniło, że nabrałam na to wszystko zupełnie innego spojrzenia Miłego wieczoru Ci życzę i pstrokatych snów