I traf tu na takiego sympatycznego dziadka...

Jak by to mogło brzmieć? Opiekunka do sympatycznego samotnego i samodzielnego Pana do dużego domu z internetem :))))

https://www.focus.de/politik/deutschland/aufnahmen-gingen-2015-um-die-welt-polizei-fand-wehrmachts-panzer-in-keller-von-84-jaehrigem-jetzt-steht-er-vor-gericht_id_13340234.html

W innym miejscu widziałam w piwnicy wyglądającej jak muzeum orła III Rzeszy. I weź tam traf... Trzeba mieć świadomość, że część Niemców wraz z końcem wojny nie zapomniało o przeszłości i mocno z nią się identyfikują. 

@marcys oczywiście ,że trzeba się z tym liczyć,ale nie należy się tym zbytnio przejmować .

O 30.05.2021 at 20:47, marcys napisał:

Jak by to mogło brzmieć? Opiekunka do sympatycznego samotnego i samodzielnego Pana do dużego domu z internetem :))))

https://www.focus.de/politik/deutschland/aufnahmen-gingen-2015-um-die-welt-polizei-fand-wehrmachts-panzer-in-keller-von-84-jaehrigem-jetzt-steht-er-vor-gericht_id_13340234.html

W innym miejscu widziałam w piwnicy wyglądającej jak muzeum orła III Rzeszy. I weź tam traf... Trzeba mieć świadomość, że część Niemców wraz z końcem wojny nie zapomniało o przeszłości i mocno z nią się identyfikują. 

Jedni zbierają militaria, inni zabronioną literaturę. W jednym z augsburskich domów, do którego trafiłam kiedyś jako opiekunka była pokaźna biblioteka w której dumnie prezentowały się m.in biografie Goebelsa i Mengele. Nie były tam przedstawione suche fakty, ale byly napisane w tendencji raczej pochwalnej dla tych zbrodniarzy. Oraz numer jeden na podium, "Mein Kampf". Spuścizna po zmarłym niedawno panu domu. Opiekowałam się jego żoną, mocno już dementywną , łagodną i nieszkodliwą, ale dzieciom zmarły ojciec przekazał ideologię nazistowskiego Uebermenscha.

Zachowywali się poprawnie, ale atmosfera była napięta. Próbowali prowokować, bo z powodu dobrej znajomości języka u mnie, nie znajdywali słabego punktu. Raz im się prawie udało i wywiązała się dość nieprzyjemna dyskusja, gdzie jako kontrargument przedstawiłam niemieckie obozy pracy. Potem był spokój, do końca pobytu nic się nie urodziło i miesiąc minął. Firma znalazła osobę na zmianę, ale przyjechała już po moim wyjeździe. Jak się tam dalej historia potoczyła-nie wiem. Może pomału się sytuacja unormowała, bo rodzina  widząc, że nawiązałam kontakt z ich dementywną matką, nie miałam problemów z opieką nad nią- zażyczyła osoby też w tym germanskim jezyku wygadanej.