Wyrok polskiego sądu: 12 tysięcy złotych dla opiekunki za diety, nadgodziny i pracę w nocy!

[Gość Leosia]

Tu mamy kolejną wygraną sprawę opiekunki o diety, nadgodziny, pracę 7 dni w tygodni i w nocy ale tu sprawa dotyczy umowy o pracę.

Sygn. akt IV P 152/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie :

Przewodniczący : SSR Maja Snopczyńska

Protokolant: Karolina Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2018 roku w Ś. sprawy z powództwa M. B.

przeciwko (...) Spółka z o.o. w Ś.

o zapłatę, ustalenie, wydanie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Sp. z o.o. w Ś. na rzecz powódki M. B. kwotę 4.791,69 zł (cztery tysiące siedemset dziewięćdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) netto tytułem diet z ustawowymi odsetkami, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od następujących kwot:

-
    256,51 zł z odsetkami od 11 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-   158,52 zł z odsetkami od 11 października 2012 roku do dnia zapłaty,
-
    9,56 zł z odsetkami od 11 listopada 2012 roku do dnia zapłaty,
-

    1,77 zł z odsetkami od 11 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty,
-

    95,18 zł z odsetkami od 11 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty,
-

    372,40 zł z odsetkami od 11 maja 2013 roku do dnia zapłaty,
-

    53,27 zł z odsetkami od 11 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty,
-

    13,23 zł z odsetkami od 11 lipca 2013 roku do dnia zapłaty,
-

    928,71 zł z odsetkami od 11 listopada 2013 roku do dnia zapłaty,
-

    2.239,07 zł z odsetkami od 11 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty,
-

    460,53 zł z odsetkami od 11 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,
-

    95,87 zł z odsetkami od 11 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,
-

    107,07 zł z odsetkami od 11 marca 2014 roku do dnia zapłaty,;

    II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 7.072,88 zł (siedem tysięcy siedemdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt osiem groszy) netto tytułem wynagrodzenia, w tym wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i nocnych oraz tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy z ustawowymi odsetkami, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od następujących kwot:

- 252,80 zł z odsetkami od 11 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty,
- 333,60 zł z odsetkami od 11 października 2012 roku do dnia zapłaty,
- 338,24 zł z odsetkami od 11 listopada 2012 roku do dnia zapłaty,
- 370,72 zł z odsetkami od 11 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty,
- 377,43 zł z odsetkami od 11 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty,
- 161,13 zł z odsetkami od 11 lutego 2013 roku do dnia zapłaty,
- 278,49 zł z odsetkami od 11 marca 2013 roku do dnia zapłaty,
- 253,08 zł z odsetkami od 11 maja 2013 roku do dnia zapłaty,
- 373,39 zł z odsetkami od 11 lipca 2013 roku do dnia zapłaty,
- 148,18 zł z odsetkami od 11 października 2013 toku do dnia zapłaty,
- 285,44 zł z odsetkami od 11 listopada 2013 roku do dnia zapłaty,
- 650,44 zł z odsetkami od 11 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty,
- 137,54 zł z odsetkami od 11 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,
- 500,18 zł odsetkami od 11 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,
- 2.612,22 zł z odsetkami od 11 marca 2014 roku do dnia zapłaty;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 90,00 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów dokonanych przelewów z ustawowymi odsetkami, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od następujących kwot:

- 29,92 zł z odsetkami liczonymi od dnia 13 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty,
- 30,31 zł z odsetkami liczonymi od dnia 10 października 2012 roku do dnia zapłaty,
- 29,77 zł z odsetkami liczonymi od dnia 12 listopada 2012 roku do dnia zapłaty;

IV.  w zakresie żądania o rozwiązanie umowy o pracę, wypłacenie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy, wydanie świadectw pracy druków (...) postępowanie umarza;

V.  dalej idące powództwo oddala;

VI.  wyrokowi w punkcie II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 1600 zł;

VII.  koszty postępowania wzajemnie znosi;

VIII.  nakazuje stronie pozwanej (...) Sp. z o.o. w Ś. uiścić na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy w (...)kwotę 2.162,05 zł tytułem zwrotu kosztów opinii biegłych.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 3 czerwca 2014r. powódka M. B. domagała się od strony pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ś., zasądzenia na swoją rzecz kwoty 18.538,97 zł, na którą składała się kwota 10.188,83 zł tytułem niedopłaty do wynagrodzeń, godzin nadliczbowych i dyżurów nocnych, kwota 5.219,38 zł tytułem niedopłaty do delegacji, kwota 3.175,76 zł tytułem należności za urlopy wypoczynkowe – wraz z odsetkami. Ponadto powódka wniosła o rozwiązanie umowy o pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy oraz wypłacenie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy, w gotowości do świadczenia pracy, wraz z odsetkami oraz wydanie świadectw pracy za okres od 08 maja 2012 r. – 27 lipca 2012 r. i od 06 stycznia 2013 r. do czasu dostarczenia wypowiedzenia, wydanie powódce druków (...) poświadczających odprowadzenia składek do ZUS. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że od marca 2012 roku pracuje u strony pozwanej, jako opiekunka osób starszych na terenie Niemiec, gdzie była kierowana do pracy w różnych rejonach. Umowy o prace były zawierane ustnie, następnie powódka otrzymywała pisemne umowy pocztą, jednak często zawierały one błędne daty, skracano w nich okres wykonywania pracy, co skutkowało zmniejszeniem wynagrodzenia. Wynagrodzenie było również zaniżane, poprzez stosowanie ustalonego przez stronę pozwaną przelicznika Euro, zaniżonego w stosunku do obowiązującego kursu NBP. Strona pozwana nie płaciła za pracę w godzinach nadliczbowych, w soboty, niedziele i święta oraz dyżury nocne. Powódka wielokrotnie upominała się o zapłatę. Powódka odbywała na polecenie strony pozwanej podróże służbowe do miejsc pracy w Niemczech, własnym samochodem. Po przedłożeniu rachunków za paliwo oraz opłaty autostradowe, powódka miała otrzymać zwrot kosztów. Pierwszy zwrot kosztów powódka otrzymała z opóźnieniem, w kwocie 200 euro, co nie pokrywało poniesionych kosztów oraz należnej ½ diety. Za kolejne delegacje zwroty otrzymywane były z opóźnieniem, w różnej wysokości, bez wskazania, której podróży służbowej dotyczyły. Na początku 2013 roku powódka podpisała druki delegacyjne „rachunek kosztów podróży” in blanco i odesłała je stronie pozwanej. Powódka nie otrzymała również, ani jednego ekwiwalentu za urlop, pomimo zapisu w świadectwach pracy, że ekwiwalent został wypłacony za 3 i za 9 dni. W roku 2013 powódka otrzymała druki „wnioski o urlop” in blanco z adnotacją, aby je podpisała i odesłała, powódka nie uczyniła tego. Pomimo wezwań, strona pozwana nie przedłożyła powódce ani jednego dokumentu rozliczeniowego. Po ostatnim okresie pracy w dniach 26 stycznia 2013 r. do 28 lutego 2013 r., powódka poinformowała stronę pozwaną, że nie wyraża zgody na dalszą współpracę. Powódka nie otrzymała wypowiedzenia umowy, nie otrzymała świadectwa pracy za okres od 08 maja 2012 r. do 27 lipca 2012 r. oraz świadectwa pracy za okres od 06 stycznia 2013 r. do dnia rozwiązania umowy. Druki (...) potwierdzające odprowadzanie składek do ZUS otrzymane od strony pozwanej były niekompletne oraz z błędnymi datami.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki kosztów postępowania. Strona pozwana podniosła, że powódka była zatrudniona na podstawie umów o pracę od dnia 8 marca 2012 r. do 31 marca 2012 r., następnie od 9 września 2012r. do 01 grudnia 2012 r. Następnie w okresie od 08 maja 2012 r. do 27 lipca 2012r. przebywała na urlopie bezpłatnym i w tym czasie była zatrudniona bezpośrednio przez podmiot zagraniczny. W dniu 4 stycznia 2013r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia 7 stycznia 2013r., za wynagrodzenie 1600,00 zł brutto. Strona pozwana nie skracała okresów, na jakie umowy były zawierane, wskazała, że dojazd pracownika do miejsca wykonywania pracy nie jest wliczany do czasu pracy. Powódka była informowana, że w okresach przebywania w Polsce będzie przebywała na urlopie bezpłatnym albo wypoczynkowym, na co się zgodziła. Powódka nie narzekała nigdy na brak kontaktu ze stroną pozwaną. W okresie od 08 maja 2012 r. do 27 lipca 2012 r. powódka przebywała na urlopie bezpłatnym i była w tym czasie zatrudniona przez firmę 24h (...), reprezentowaną przez I. L., która jest również prezesem zarządu strony pozwanej. Umowa podpisana na warunkach niemieckich nie wymaga wystawienia świadectwa pracy. Strona pozwana nie pozostawała w zwłoce z zapłatą należnego wynagrodzenia, listy płac oraz potwierdzenia przelewów potwierdzają, że powódce wypłacono ekwiwalenty za urlop łącznie z wynagrodzeniem. Powódka nie informowała telefonicznie strony pozwanej, aby nie wyrażała zgody na dalszą współpracę, powódka nie wypowiedziała umowy o pracę. Praca u strony pozwanej nie wymagała świadczenia pracy w godzinach nadliczbowych, a w szczególności nie przez 24 godziny na dobę, powódka korzystała z czasu wolnego. Strona pozwana wyszła naprzeciw powódce zezwalając jej na przejazd do miejsca oddelegowania jej własnym samochodem, ze względu na podróżowanie ze zwierzęciem, ponieważ strona pozwana oferowała przejazdy opłaconym autokarem lub busem, jednocześnie strony uzgodniły, że w takich przypadkach stosowany jest zwrot kosztów przejazdu do wysokości biletu za autokar lub bus. Powódka domagała się wyższej refundacji i częściowo taką otrzymała. Roszczenie powódki w zakresie sprostowania świadectw pracy nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zostały one wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami i stanem faktycznym. Ponadto powódka nie skorzystała z prawa do wystąpienia do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy w terminie 7 dni od jego otrzymania. Wola zakończenia pracy została przekazana stronie pozwanej dopiero w pozwie, dlatego strona pozwana nie wystawiła powódce świadectwa pracy, uznając że przebywa na urlopie bezpłatnym.

W piśmie procesowym z dnia 2 września 2014r. powódka rozszerzyła powództwo o dalszą kwotę 11.789,01 zł.

Po ostatecznym sprecyzowaniu żądań powódka wniosła o zasądzenie kwoty 30.327,98 zł tytułem niedopłaty do wynagrodzenia i pracy w soboty, niedziele i święta oraz diet zaś odnośnie żądania o rozwiązanie umowy o pracę, wypłacenie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy, wydanie świadectw pracy druków (...) cofnęła powództwo (rozprawa w dniu 12 IV 2018r), następnie pismem z dnia 30 maja 2018r powódka sprecyzowała szczegółowo jakich kwot żąda tytułem jakich należności, podnosząc dodatkowo, że nie wypłacono powódce ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy oraz że niesłusznie obciążono powódkę kosztami przelewów wynagrodzenia.

W toku postępowania Sąd ustalił

następujący stan faktyczny:

Powódka M. B. była zatrudniona u strony pozwanej na stanowisku opiekunki osób starszych, na podstawie umów o pracę w okresie:

- od 8 marca 2012 r. do 31 marca 2012 r. za wynagrodzeniem 1500,00 zł brutto + diety – łącznie 1100,00 euro netto;

- od 9 września 2012 r. do 01 grudnia 2012 r. za wynagrodzeniem 1500,00 zł brutto (według umowy o pracę, naliczano 1600,00 zł brutto) + diety – łącznie 1100,00 euro netto;

- od dnia 7 stycznia 2013 r. na czas nieokreślony za wynagrodzeniem 1600,00 zł brutto (według umowy o pracę, naliczano 1680,00 zł brutto) + diety – łącznie 1150 euro netto.

Zgodnie z umową wynagrodzenie miało być wypłacane do 10 -go następnego miesiąca. Powódkę obowiązywał 8 godzin. dobowa i przeciętnie 40 godz. Tygodniowa norma czasu pracy, pozostałe godziny to godziny nadliczbowe. Pora nocna trwa od godz. 22:00 do godz. 6:00 rano następnego dnia.

W okresach pobytu w Polsce i nie wykonywania pracy uzgodniono urlop bezpłatny po wykorzystaniu urlopu wypoczynkowego.

Od dnia 8 maja 2012 r. do 27 lipca 2012 r. powódka wykonywała pracę jako opiekunka na podstawie umowy zawartej ze spółką 24h - (...) z siedzibą w N..

Dowód:

-świadectwa pracy, k. 29-30,

-umowa o pracę z dnia 4 stycznia 2013 r., k. 31,

-umowa o pracę z dnia 3 września 2012 r., k. 32,

-umowa o pracę z dnia 8 marca 2012 r., k. 33,

- informacja dla pracowników k. 34

-oświadczenia, k. 35-37,

-opinia biegłego sądowego z dnia 5 lutego 2017 r., k. 564-570,

-umowa z dnia 7 maja 2012 r., k. 38-41, k. 131-133

Za cały okres zatrudnienia u strony pozwanej powódka powinna otrzymać tytułem wynagrodzenia, zgodnie z zawartymi umowami o pracę, wynagrodzenie zasadnicze netto (po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy) w wysokości 13.364,94 zł oraz ekwiwalent za urlop w kwocie 1.667,73 zł, tj. łącznie 15.032,67 zł oraz diety za czas pobytu za granicą w kwocie 9.800,27 euro. Powódka otrzymała za ten okres wynagrodzenie oraz ekwiwalent za urlopy w łącznej wysokości 13.581,16 zł oraz diety 8.829,62 euro.

Powódka zgodnie z umową stron powódka otrzymała dodatkowo po 200 euro tytułem zwrotu kosztów przejazdu do Niemiec.

Pracodawca nie wypłacił powódce łącznie tytułem diet:

za rok 2012 za marzec - 59,32 euro, wrzesień - 36,66 euro, październik - 2,21 euro, listopad - 0,41 euro, grudzień - 22,01 euro

za rok 2013 za kwiecień - 86,12 euro, maj - 12,32 euro, czerwiec - 3,06 euro, październik - 214,77 euro, listopad - 517,80 euro, grudzień 106,50 euro,

za rok 2014 za styczeń 22,17 euro i za luty 24,76 euro.

Stanowi to łącznie kwotę 4.791,69 zł netto w tym:

- 256,51 zł za marzec 2012 roku

- 158,52 zł za wrzesień 2012 roku

- 9,56 zł za październik 2012 roku

- 1,77 zł za listopad 2012 roku

- 95,18 zł za grudzień 2012 roku

- 372,40 zł za kwiecień 2013 roku

- 53,27 zł za maj 2013 roku

- 13,23 zł za czerwiec 2013 roku

- 928,71 zł za październik 2013 roku

- 2.239,07 zł za listopad 2013 roku

- 460,53 zł za grudzień 2013 roku

- 95,87 zł za styczeń 2014 roku

- 107,07 zł za luty 2014 roku.

Powódka pracowała w godzinach nadliczbowych w soboty, niedzielę i święta. w miesiącach styczeń i luty 2014 roku pracowała także w godzinach nocnych. przy wykonywaniu pracy powódka mieszkała z podopiecznym, przygotowywała posiłki, robiła zakupy, prowadziła dom i wykonywała prace gospodarcze. Jeżeli stan podopiecznego tego wymagał to zmieniała pampersy. wykonywała te czynności przez 7 dni w tygodniu. W styczniu i lutym 2014 roku opiekowała się podopiecznymi także w nocy.

Pracodawca nie wypłacił powódce tytułem wynagrodzenia, w tym wynagrodzenia zasadniczego, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych (soboty niedziele i święta) oraz nocnych, a także tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy łącznie kwoty 7.072,88 zł netto w tym:

- 252,80 zł za marzec 2012 roku

- 333,60 zł za wrzesień 2012 roku

- 338,24 zł za październik 2012 roku

- 370,72 zł za listopad 2012 roku

- 377,43 zł za grudzień 2012 roku

- 161,13 zł za styczeń 2013 roku

- 278,49 zł za luty 2013 roku

- 253,08 zł za kwiecień 2013 roku

- 373,39 zł za czerwiec 2013 roku

- 148,18 zł za wrzesień 2013 roku

- 285,44 zł za październik 2013 roku

- 650,44 zł za listopad 2013 roku

- 137,54 zł za grudzień 2013 roku

- 500,18 zł za styczeń 2014 roku

- 2.612,22 zł za marzec 2014 roku.

w tym

w roku 2012 tytułem wynagrodzenia za nadgodziny za marzec - 252,80 zł, za wrzesień - 333,60 zł, za październik - 338,24 zł, za listopad - 370,72 zł, za grudzień - 377,43 zł

w roku 2013 tytułem wynagrodzenia za nadgodziny za styczeń - 241,56 zł, za luty - 265,68 zł

za kwiecień - 253,08 zł, za wrzesień - 168,72 zł, za październik - 285,44 zł, za listopad -122,32 zł, za grudzień 147,60 zł

w roku 2014 za styczeń za nadgodziny - 58,88 zł i za godziny nocne 441,30 zł, za luty za nadgodziny 371,04 zł i za godziny nocne - 1.985,85 zł.

Dowód:

-opinia biegłego sądowego z dnia 05 lutego 2017 r., k. 564-570,

-opinia uzupełniająca z dnia 08 czerwca 2017 r., k. 624-625,

-opinia uzupełniająca z dnia 08 października 2017 r., k. 660,

-opinia ustna, e-protokół z dnia 23 stycznia 2018 r., k. 687,

-wydruki potwierdzeń przelewów bankowych, k. 690-705, 763-778,

- wyciągi z historii rachunku k. 584-606

- informacja dla pracownika k. 761

- harmonogram pracy k. 415

- pisma powódki k. 428,

- zeznania świadków R. S. k. 456, płyta CD k. 458

H. A. k. 456, płyta CD k. 458

J. Ż. k. 457, płyta CD k. 458

C. S. k. 457, płyta CD k. 458

- zeznania powódki k. 486, płyta CD k. 490

Powódka została obciążona kosztami przelewu wynagrodzenia w miesiącach kwietniu (7,19 euro), październiku (7,37 euro) i listopadzie (7,20 euro) 2012 roku, łącznie na kwotę 90,00 zł.

Dowód:

-wydruki historii rachunku bankowego k. 81, 87,88

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Powództwo było częściowo zasadne.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności w oparciu o zeznania powódki, świadków R. S., H. A., J. Ż., C. S. jak również dokumenty zgromadzone w aktach sprawy oraz w oparciu o opinię biegłego z zakresu księgowości.

W niniejszej sprawie okolicznościami bezspornymi było, że powódka była zatrudniona u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę. Głównym dowodem na którym oparto ustalenia faktyczne jest w niniejszej sprawie opinia biegłego (zastrzeżeniami wskazanymi poniżej, przy rozważaniach dotyczących poszczególnych żądań). Biegła w sposób wyczerpujący udzieliła odpowiedzi na pytania Sądu, a następnie w opiniach uzupełniających i opinii ustnej ustosunkowała się do zarzutów stron.

Zgodnie z art. 22 i 94 pkt. 5 oraz 78 kp za wykonaną pracę pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, które powinno być wypłacane terminowo, zaś za pracę w godzinach nadliczbowych przysługuje dodatek ustalony w art. 151 kp.

Powódka wniosła o zasądzanie na jej rzecz "niedopłaty do wynagrodzeń" szczegółowo opisanych przez powódkę w piśmie z dnia 30 V 2018 roku. Wskazać należy, że w zakresie tego żądania Sąd oparł się na opinii biegłej. Biegła z zakresu księgowości, płac i rozliczeń podatkowych szczegółowo przeanalizowała dołączone do akt dokumenty i przedstawiła wyliczenie wynagrodzenia należnego powódce i wypłaconego (w zł). Podkreślenia wymaga, że ustalając kwoty należne powódce Sąd oparł się na powołanej opinii, z zastrzeżeniem, że wynagrodzenia należne było za poszczególne miesiące i brak jest podstaw do zsumowania łącznie kwot za cały okres objęty pozwem, gdyż z wynagrodzenia można potrącać jedynie należności wynikające z przepisów prawa.

Powódka podnosiła także, że nie pracodawca nie wypłacił ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy.

Zgodnie z art. 161 kp pracodawca jest obowiązany udzielić pracownikowi urlopu w tym roku kalendarzowym, w którym pracownik uzyskał do niego prawo. Zgodnie zaś z art. 171 § 1 kp w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Powódka podnosiła, że nie przebywała na urlopach wypoczynkowych, jednak już z zeznań samej powódki wynika, że przebywała na urlopach wypoczynkowych. Powódka pracowała jako opiekunka osób starszych na terenie Niemiec, w związku z czym nie podpisywała list obecności. Powódka w swoich zeznaniach wskazała, że nie wiedziała czy jest na urlopie wypoczynkowym czy bezpłatnym, ponadto z pism powódki dotyczących harmonogramu pracy za lata 2013 i 2014 (k. 415, 428) wynika, że powódka ma urlop wypoczynkowy w sierpniu, a oprócz tego wolne w kwietniu i grudnia. Skoro powódka przez miesiąc czy dwa nie wykonywała pracy to przebywała na urlopie (wypoczynkowym lub bezpłatnym). Brak jest podstaw do uznania, że powódka przebywając w domu i nie wykonując żadnych obowiązków - świadczyła jednocześnie pracę. Ponadto z opinii biegłej wynika, że powódce naliczono częściowo ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, zaś różnice między kwotami ekwiwalentu wypłaconego powódce a należnego (wynikającego z opinii biegłej) biegła uwzględniła w opinii i zostały one zasądzone.

Wg tabeli (k. 569) sporządzonej przez biegłą są to kwoty przedstawione łącznie co do niedopłat wynagrodzenia zasadniczego i ekwiwalentu za urlop netto 337,43 zł (za XII 2012r), 373,39 zł (za VI 2013r), 528,12 zł (za XI 2013r) oraz 255,33 zł (za II 2014r). W zakresie przekraczającym kwoty wynagrodzenia zasadniczego i ekwiwalentu za urlop wynikające z opinii bieglej powództwo należało oddalić jako bezzasadne.

Powódka wniosła także o zasądzenie od strony pozwanej należności szczegółowo opisanych w piśmie z dnia 30 V 2018r tytułem godzin nadliczbowych (określanych jako praca w soboty, niedziele i święta) oraz w godzinach nocnych (określanych jako dyżury nocne).

Z zeznań powódki wynika, że powódka pracowała w soboty, niedziele i święta, a w styczniu i lutym 2014 roku także w nocy. Także z zeznań świadków H. A. i C. S. (które także były zatrudnione u strony pozwanej jako opiekunki) wynika, że praca jako opiekun osób starszych u strony pozwanej polegała na pracy przez 7 dni w tygodniu. Także strona pozwana nie zaprzeczała tej okoliczności. Tym samym to na stronie pozwanej - zgodnie z art. 6 kc - spoczywał obowiązek wykazania, że wynagrodzenie za nadgodziny nie należy się powódce lub że zostało wypłacone. To pracodawca zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji czasu pracy i list płac, zaś w przypadku ich nie przedłożenia należało w tym zakresie uznać żądania powódki za zasadne. Strona pozwana nie przedłożyła list obecności za okres objęty pozwem, wskazując, że nie ma możliwości prowadzenia takich list. Nie wykazała także, aby powódka otrzymała wynagrodzenie za przepracowane nadgodziny. Strona pozwana nie przedłożyła żadnych dokumentów, z których wynikałaby inna wysokość wynagrodzenia. Zgodnie zaś z treścią art. 233 §2 kpc sąd według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, ocenia jakie znaczenie nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu.

Po sporządzeniu przez biegłą opinii strona pozwana stanęła na stanowisku wskazanym przez biegłą, że powódka była zatrudniona w zadaniowym czasie pracy, a więc nie przysługuje jej wynagrodzenie za pracę ponad pięć dni w tygodniu.

Nie można jednak zgodzić się ze stanowiskiem biegłej, że powódka była zatrudniona w zadaniowym czasie pracy. Okoliczność taka nie wynika z umowy ani innych dokumentów, zaś biegła jest powołana do wyliczenia wynagrodzenia, a ustalenie stanu faktycznego należy do Sądu. Z przedłożonych dokumentów nie wynika zaś zadaniowy czas pracy. Tym samym należało uznać, że powódka była zatrudniona na warunkach wynikających z umowy o pracę i informacji dla pracownika. Tak więc wódkę obowiązywał 8 godzin. dobowa i przeciętnie 40 godz. tygodniowa norma czasu pracy, pozostałe godziny to godziny nadliczbowe; zaś pora nocna trwa od godz. 22:00 do godz. 6:00 rano następnego dnia.

Ponadto zasądzając kwoty wyliczone przez powódkę Sąd miał na uwadze, że wobec braku prawidłowej ewidencji czasu pracy nie było możliwości zlecenia biegłej wyliczenia tych należności.

Mając powyższe na uwadze należało zasądzić kwoty żądane przez powódkę w piśmie z 30 V 2018 roku tj.:

za rok 2012 tytułem wynagrodzenia za nadgodziny za marzec - 252,80 zł, za wrzesień - 333,60 zł, za październik - 338,24 zł, za listopad - 370,72 zł, za grudzień - 377,43 zł

za rok 2013 tytułem wynagrodzenia za nadgodziny za styczeń - 241,56 zł, za luty - 265,68 zł, za kwiecień - 253,08 zł, za wrzesień - 168,72 zł, za październik - 285,44 zł, za listopad -122,32 zł, za grudzień 147,60 zł

za rok 2014 za styczeń za nadgodziny - 58,88 zł i za godziny nocne 441,30 zł, za luty za nadgodziny 371,04 zł i za godziny nocne - 1.985,85 zł.

Powódka żądała także wyrównania diet, które miała płacone w euro oraz zwrotu kosztów podróży (opisane szczegółowo w piśmie z 30 V 2018r). Pomiędzy stronami bezspornym było, że powódce w związku z pracą wykonywaną na terenie Niemiec należne są diety. Sporna była natomiast ich wysokość.

W tym zakresie także należało oprzeć się na opinii biegłej. Biegła wyliczyła w tabeli (k. 569) kwoty należne, wypłacone i nie wypłacone tytułem diet. Sąd zgadza się z wyliczeniami biegłej z zastrzeżeniem, że nie można sumować niedopłat i nadpłat za poszczególne miesiące (o czym powyżej) oraz, że - po sporządzeniu opinii uzupełniających - strona pozwana wykazała, że za X 2013 roku zostało powódce wypłacone 612,43 euro i kwotę tę należało uwzględnić w wyliczeniach. Ponadto ponieważ powódka żądała kwot w złotówkach należało kwoty wskazane przez biegłą w euro przeliczyć wg. kursu NBP na dzień wyrokowania.

Mając na uwadze opinię biegłej należało uznać, że powódka nie otrzymała tytułem diet:

- 59,32 euro czyli 256,51 zł za marzec 2012 roku

- 36,66 zł, czyli 158,52 zł za wrzesień 2012 roku

- 2,21 euro, czyli 9,56 zł za październik 2012 roku

- 0,41 euro, czyli 1,77 zł za listopad 2012 roku

- 22,01 euro czyli 95,18 zł za grudzień 2012 roku

- 86,12 euro, czyli 372,40 zł za kwiecień 2013 roku

- 12,32 euro, czyli 53,27 zł za maj 2013 roku

- 3,06 euro, czyli 13,23 zł za czerwiec 2013 roku

- 214,77 euro, czyli 928,71 zł za październik 2013 roku

- 517,80 euro, czyli 2.239,07 zł za listopad 2013 roku

- 106,50 euro, czyli 460,53 zł za grudzień 2013 roku

- 22,17 euro, czyli 95,87 zł za styczeń 2014 roku

- 24,76 euro, czyli 107,07 zł za luty 2014 roku,

łącznie 4.791,69 zł.

Natomiast oddaleniu podlegało żądanie powódki w zakresie zwrotu kosztów dojazdu przez pracodawcę. Powódka powoływała się na okoliczność, że do miejsca świadczenia pracy dojeżdżała własnym samochodem i ponosiła koszty benzyny i opłat za autostradę. Z zeznań świadków H. A., C. S. wynika, że pracodawca zapewniał dojazd do miejsca pracy busem lub autobusem i ponosił związane z tym koszty. Natomiast świadek R. S. zeznała, że firma zgodziła się na dojazdy powódki samochodem prywatnym, ale wskazano, że koszty będą zwracane w wysokości kosztów przejazdów busem /autobusem. także z zeznań powódki wynika, że pani S. powiedziała, że będzie maksymalnie 200 euro zwrotu za podróż.

Zgodzić się należy z poglądem biegłej, że brak jest podstaw do obciążenia strony pozwanej kosztami przejazdu powódki do Niemiec, gdyż - jak wskazała biegła - pracownik powinien przedstawić wyliczenia czasu podróży, przekroczenia granicy - a powódka takich dokumentów pracodawcy nie przedstawiła. Ponadto biegła podkreśliła, że powódce nie przysługiwało prawo zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych, gdyż brak jest w tym zakresie umowy stron; pracownikowi przysługuje zwrot kosztów podróży, jednak wybór środka transportu należy do pracodawcy (opinia uzupełniająca k. 624-625). Biegła wskazała w opinii, że równowartość kosztów przejazdu busem po 200 euro powódce wypłacono.

W tym zakresie powództwo należało oddalić jako bezzasadne.

Powódka wniosła także o zasądzenie łącznie kwoty 90 zł tytułem zwrotu kosztami przelewu wynagrodzenia. wskazać należy, że z przedłożonych wydruków z historii rachunku powódki wynika, że została obciążona kosztami przelewów diet w miesiącach kwietniu - 7,19 euro, październiku - 7,37 euro i listopadzie - 7,20 euro 2012 roku (łącznie na kwotę 90,00 zł). Wskazać należy, że brak jest podstaw do obciążania pracownika kosztami związanymi z wypłatą wynagrodzenia. Tym samym roszczenie w tym zakresie jest zasadne i należało zasądzić na rzecz powódki kwotę 90 zł.

Oddalono wniosek powódki o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego oraz o opinię uzupełniającą, gdyż biegła w opinii i opiniach uzupełniających (pisemnych i ustnej) wyczerpująco wyjaśniła aspekty związane z wynagrodzeniem powódki; natomiast wobec ustalenia, że brak jest podstaw do zasądzenia na rzecz powódki poniesionych kosztów przejazdów przekraczających ryczałt 200 euro - zlecanie w tym zakresie uzupełniającej opinii biegłej było zbędne; podobnie zbędne było zlecanie uzupełnienia opinii co do wynagrodzenia z pracę w godzinach nadliczbowych w soboty, niedziele i święta oraz w nocy wobec ustalenia, że powódce za tą pracę należy zasądzić kwoty wskazane przez powódkę - wobec braku ewidencji czasu pracy.

Jak wskazano powyżej powódka skutecznie cofnęła powództwo w zakresie żądania rozwiązania umowy o pracę, wypłacenie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy, wydanie świadectw pracy druków (...). Wobec skutecznego cofnięcia pozwu co do wskazanych żądań na podstawie art. 355 § 1 kpc w zw. z 204 kpc należało umorzyć w tym zakresie postępowanie.

Za zwłokę w zapłacie należności zgodnie z treścią art. 481 kc wierzycielowi przysługują odsetki w wysokości ustawowej (przy braku - jak w niniejszej sprawie – innej umowy stron). Datą wymagalności należności za poszczególne miesiące jest 10-ty dzień każdego następnego miesiąca (co wynika z umowy o pracę). Dodatkowo wskazać należy, że ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw /Dz. U. 2015, poz.1830/ dokonano zmiany art. 359 kc i art. 481 kc przez wprowadzenie w miejsce dotychczasowej instytucji odsetek ustawowych – dwóch instytucji: odsetek ustawowych i odsetek ustawowych za opóźnienie.

Mając powyższe na uwadze na mocy powołanych przepisów należało:

1) zasądzić od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 4.791,69 zł netto tytułem diet z ustawowymi odsetkami, przy czym od 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od następujących kwot:

- 256,51 zł z odsetkami od 11 kwietnia 2012 roku

- 158,52 zł z odsetkami od 11 października 2012 roku

- 9,56 zł z odsetkami od 11 listopada 2012 roku

- 1,77 zł z odsetkami od 11 grudnia 2012 roku

- 95,18 zł z odsetkami od 11 stycznia 2013 roku

- 372,40 zł z odsetkami od 11 maja 2013 roku

- 53,27 zł z odsetkami od 11 czerwca 2013 roku

- 13,23 zł z odsetkami od 11 lipca 2013 roku

- 928,71 zł z odsetkami od 11 listopada 2013 roku

- 2.239,07 zł z odsetkami od 11 grudnia 2013 roku

- 460,53 zł z odsetkami od 11 stycznia 2014 roku

- 95,87 zł z odsetkami od 11 lutego 2014 roku

- 107,07 zł z odsetkami od 11 marca 2014 roku;

2) zasądzić od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 7.072,88 zł netto tytułem wynagrodzenia, w tym wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i nocnych oraz tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy z ustawowymi odsetkami, przy czym od 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od następujących kwot:

- 252,80 zł z odsetkami od 11 kwietnia 2012 roku

- 333,60 zł z odsetkami od 11 października 2012 roku

- 338,24 zł z odsetkami od 11 listopada 2012 roku

- 370,72 zł z odsetkami od 11 grudnia 2012 roku

- 377,43 zł z odsetkami od 11 stycznia 2013 roku

- 161,13 zł z odsetkami od 11 lutego 2013 roku

- 278,49 zł z odsetkami od 11 marca 2013 roku

- 253,08 zł z odsetkami od 11 maja 2013 roku

- 373,39 zł z odsetkami od 11 lipca 2013 roku

- 148,18 zł z odsetkami od 11 października 2013 roku

- 285,44 zł z odsetkami od 11 listopada 2013 roku

- 650,44 zł z odsetkami od 11 grudnia 2013 roku

- 137,54 zł z odsetkami od 11 stycznia 2014 roku

- 500,18 zł odsetkami od 11 lutego 2014 roku

- 2.612,22 zł z odsetkami od 11 marca 2014 roku

3) zasądzić od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 90,00 zł tytułem zwrotu kosztów dokonanych przelewów z ustawowymi odsetkami, przy czym od 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od następujących kwot:

- 29,92 zł z odsetkami liczonymi od dnia 13 kwietnia 2012 roku

- 30,31 zł z odsetkami liczonymi od dnia 10 października 2012 roku

- 29,77 zł z odsetkami liczonymi od dnia 12 listopada 2012 roku.

w zakresie żądania o rozwiązanie umowy o pracę, wypłacenie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy, wydanie świadectw pracy druków (...) postępowanie umorzyć, zaś dalej idące powództwo oddalić jako bezzasadne.

Sąd z urzędu, na podstawie art. 477 2 k.p.c. nadał wyrokowi w punkcie II rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki, które wg umowy wynosiło 1600 zł (punkt VI wyroku).

Na podstawie art. 100 kpc koszty postępowania wzajemnie zniesiono mając na uwadze wynik procesu i koszty poniesione przez strony (punkt VII wyroku).

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2014 roku, poz. 1025 j.t.) pracownik wnoszący powództwo nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych i wydatków. Mając na względzie wynik procesu wobec częściowego wygrania sprawy przez każdą ze stron nie obciążono strony pozwanej opłatą od pozwu. Zgodnie z treścią art. 113 ust.1 ustawy z 28 VII 2005r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i 103 kpc obciążono stronę pozwaną kwotą 2.162,05 tytułem zwrotu kosztów opinii biegłych mając na względzie nie tylko wynik procesu ale także jego przebieg. To pracodawca zobowiązany był do prawidłowego i czytelnego prowadzenia rozliczeń i na żądanie Sądu powinien takie wyliczenia przedstawić. W niniejszej sprawie strona pozwana takich wyliczeń nie przedłożyła, co spowodowało konieczność dopuszczenia dowodu z opinii biegłych. Tym samym, zachodzi okoliczność wskazana w art. 103 kpc zezwalająca na możliwość obciążenia strony kosztami niezależnie od wyniku sprawy.
 

[Gość Grazyna]

Gdyby agencje miałyby tak płacić to ciekawe kto by to sponosorowal. Wierzycie ze Niemców stać na takie stawki? Jeżeli tak to zycze powodzenia.

[Gość Kejt]

Nie rozumiem jednej rzeczy przecież w taki sposób można załatwić po zjeździe każdą agencję, bo nikt nie ma kontroli nad naszym czasem pracy oprócz podopiecznego. A co jeżeli ma demencję i jego oświadczenie będzie łatwo podważyć, ale tez będzie atutem w ręku opiekunki, bo z demencją o 8h można teoretycznie zapomnieć.

Powinien być jakiś zapis który nakazuje zgłoszenie nadgodzin po każdym przepracowaniu dniu co by agencja miała świadomość tego co ją czeka a i opiekunka była spokojna, że poinformowała o dodatkowych kosztach. Po zjeździe to już pójście na wojnę i nie każdemu się to uśmiecha. 

Czytając te dodane wyroki przekonuje się, że to nie są łatwe przypadki i trudno wyrokować kto ostatecznie wygra.

[Gość Blanka]

Od czego zależy to, że 90 procent agentur daje umowy zlecenie, a tylko garstka daje umowy o pracę?

[Gość Kunegunda]

W dniu 1.09.2022 o 07:26, Gość Blanka napisał:

Od czego zależy to, że 90 procent agentur daje umowy zlecenie, a tylko garstka daje umowy o pracę?

Bo ta garstka przejdzie na zlecenia jak posypią się l4 na zleceniach. A na poważnie to wierzą że  na zleceniu mogą być bezkarni co jak widać powoli się zmienia i dobrze ale faktem jest ze na UOP jesteś bardziej chroniona. Moim zdaniem zlecenia nie powinny mieć miejsca by być zgodnymi z prawem powinna być umowa o pracę.