A tak na poważnie i w temacie - nie wiem jakimi argumentami mógłby mnie ktoś przekonać że można tą pracę polubić. Mówi to osoba, która raczej jest empatyczna, wyrozumiała, spolegliwa a jednak emocji, które wyrażałyby lubienie tej pracy nie wykazuje

1 godzinę temu, Gość gość napisał:

A tak na poważnie i w temacie - nie wiem jakimi argumentami mógłby mnie ktoś przekonać że można tą pracę polubić. Mówi to osoba, która raczej jest empatyczna, wyrozumiała, spolegliwa a jednak emocji, które wyrażałyby lubienie tej pracy nie wykazuje

Argumentem euro. :)))) ale przyznam że sa.  miejsca które lubiłam i lubię teraz swoją podopieczna i wracam chętnie bo w domu pusto

1 godzinę temu, Gość gość napisał:

A tak na poważnie i w temacie - nie wiem jakimi argumentami mógłby mnie ktoś przekonać że można tą pracę polubić. Mówi to osoba, która raczej jest empatyczna, wyrozumiała, spolegliwa a jednak emocji, które wyrażałyby lubienie tej pracy nie wykazuje

To tak jak ja. Ta praca ma swoje plusy dlatego pracuję  bo inaczej na pewno bym zrezygnowała. Pracuje i staram się robić to co do mnie należy jak najlepiej a co do mnie nie należy nie robię i to wystarczy. Czy w każdym zawodzie ludzie pracują bo lubią swoją pracę? Czy sprzątaczka lubi pucować biura i toalety?  Czy kasjer w markecie na przykład. albo salowa ? Jeśli robi to dobrze to w porządku. Są oczywiście zawody gdzie trzeba mieć tzw powołanie , nie wyobrażam sobie  nauczyciela , lekarza czy pielęgniarki  która nie lubi swojej pracy chociaż i tak bywa jednak w większości zawód ten wybrali ludzie którzy chcą i lubią go wykonywać mimo , że zarobki nie powalają a mieli jeszcze mniej. A opiekun/ opiekunka? Każdy sam sobie odpowie. Różnica jest tylko taka na co przeznaczają te pieniądze. Jedni spełniają marzenia , egzotyczne wojaże , kupują piękne meble, inni miesiącami pracują bo trzeba wykończyć dom oby wcześniej nie siebie , inni są stałym zapleczem finansowym dla dzieci , dorabianie do emeryturki , sposób na życie bo pusto w domku odkąd dzieci na swoim a i parę groszy się przyda i też tacy , którzy muszą po prostu bo tylko na nich spoczywa utrzymanie rodziny.  Nie wierze w te idealne wcielenia opiekunów nie zwykle empatycznych  , mających serca pełne miłości dla niemieckich staruszków a dlaczego nie polskich?  Tym bardziej gdy nikt tego nie może poświadczyć bo te " świadectwa" wrażliwości sa tylko w necie  wypisane przez samych  świętych Kalasantych od pampersa. Skąd ktoś wie ,że koleżanka na euro przelicza uśmiechy jak tu wyczytałam. Jak to sprawdziła? Żenada. Właśnie te niby pełne empatii jak  przedstawiają sie te osoby a z drugiej strony zawiść , wredota dla innych np koleżanek czy kolegów po fachu którym się lepiej powodzi czy to w pracy czy w życiu rodzinnym demaskuje prawdziwy charakter tych osób. W sumie to tylko im współczuć . Róbmy swoje , zarabiamy , wydajemy , nie jest źle.

13 minut temu, Gość Terka napisał:

świętych Kalasantych od pampersa

Świetne! Kupuję! ?????

"Kocha, lubi,szanuje/nie chce, nie dba, żartuje" znana wyliczanka przy pomocy płatków kwiatów i muszę się zmierzyć albo nie, z wyliczanką: wracać na stelę, nie wracać na stelę. Nie lubię, żeby nie było, ale praca to praca jest do wykonania, nie do lubienia. Wszystkie miejsca mają swoje tak i swoje nie i mogłabym kilka przysłów przytoczyć ale podeprę się jednym: jak kot jednej dziury pilnował to zdechł. To szukać innego miejsca żeby zmienić, przebodźcować emocje, zaciekawić duszę innymi kolorami czy nie? Spokój, bezstresowość zamienić na adrenalinę? Bo już sporo ponad 2 lata tkwię, ugrzęzłam w jednym miejscu i mnie nosi. I po takim czasie rozstań i powrotów też przewrót rodzinie zrobić bo za każdym razem chcą zapewnienia czy wrócę. Nie jestem niczyją własnością, zrobię jak chcę ale zanim zrobię mam dylemat. Ja sobie poradzę w "nowym" bo mam pewną przystosowawczość ale ten krok do zrobienia. Dotychczas zmieniałam ze względu na zewnętrzne okoliczności a teraz mam wewnętrzne.

Nie chcem ale muszem jeszcze z rok raz lubić, raz nie lubić tej pracy

23 minuty temu, Gość gościni napisał:

"Kocha, lubi,szanuje/nie chce, nie dba, żartuje" znana wyliczanka przy pomocy płatków kwiatów i muszę się zmierzyć albo nie, z wyliczanką: wracać na stelę, nie wracać na stelę. Nie lubię, żeby nie było, ale praca to praca jest do wykonania, nie do lubienia. Wszystkie miejsca mają swoje tak i swoje nie i mogłabym kilka przysłów przytoczyć ale podeprę się jednym: jak kot jednej dziury pilnował to zdechł. To szukać innego miejsca żeby zmienić, przebodźcować emocje, zaciekawić duszę innymi kolorami czy nie? Spokój, bezstresowość zamienić na adrenalinę? Bo już sporo ponad 2 lata tkwię, ugrzęzłam w jednym miejscu i mnie nosi. I po takim czasie rozstań i powrotów też przewrót rodzinie zrobić bo za każdym razem chcą zapewnienia czy wrócę. Nie jestem niczyją własnością, zrobię jak chcę ale zanim zrobię mam dylemat. Ja sobie poradzę w "nowym" bo mam pewną przystosowawczość ale ten krok do zrobienia. Dotychczas zmieniałam ze względu na zewnętrzne okoliczności a teraz mam wewnętrzne.

Nie chcem ale muszem jeszcze z rok raz lubić, raz nie lubić tej pracy

Ta loteria i niewiadoma jest najgorsza ale po 15 latach pracy na taśmie nie zamieniłabym jej za nic na świecie. Kto pracował w życiu ciężko ten docenia z całym tym bagażem minusów. 

@Gość Gen oj krótko ale treściwie napisane

3 godziny temu, Gość Gen napisał:

Ta loteria i niewiadoma jest najgorsza ale po 15 latach pracy na taśmie nie zamieniłabym jej za nic na świecie. Kto pracował w życiu ciężko ten docenia z całym tym bagażem minusów. 

Na pewno praca na taśmie do lekkich nie należy, mogę to zrozumieć chociaż nigdy tak nie pracowałam ale znam osobę , która też sporo lat przepracowała na taśmie i wcześniej jako pakowacz w tej firmie. Po redukcji sporej ilości etatow  poszła na bezrobocie  , gdy dość długo nie mogła znaleźć pracy albo oferowano jej tylko posadę jako przedstawiciel handlowych do czego jak mówiła kompletnie się nie nadaje zdecydowała  że spróbuje popracować jako opiekunka. No i nic z tego nie wyszło , teraz mówi że bardzo dobrze bo nie ma tego złego ..ale wcześniej była załamana że i ten pomysł nie wypalił , po prostu męczyła się w tej pracy. Niemiecki nie za bardzo wchodził do głowy , mimo kursu opiekuna  , nauki chwytów, podnoszenia itp o mało nie zniszczyła sobie kręgosłupa. Zaczęła współpracę z firmą myśląc , że umowa to umowa taka jaka miała w poprzedniej pracy a tu agencyjne znane opiekunkom sposoby na niedopowiedzenia i uniki. Na miejscu prawie nic się nie zgadzalo ale brała co proponowali i siedziała w ciężkich miejscach no bo przecież podpisała umowę. A miejsca rzeczywiście ciężkie i to dosłownie. Podnoszenie ,transfer nie przespane noce, dźwiganie bez żadnych pomocy , Alzheimer z dietą odchudzająca w pakiecie , zmieniła na spokojniejsze ale z permanentna inkontynencja kałową , cały dzień po łokcie w g...ach. Może to że słabo mówiła po niemiecku i bała się utraty i takiej pracy wciskali jej najgorsze stele.  Zrezygnowała jednak  z pracy w opiece bo już miała dość a po każdym wyjezdzie  ciężko jej było  to odreagować , ukrywała te problemy przed mężem ale w końcu o wszystkim się dowiedział i koniec definitywny z wyjazdami nastąpił. Po roku poprzednia firmę przejął inny zarządca , wróciła do pracy , przyjęli ja bo miała  już praktykę a stawki sporo wzrosły. Pracuje  8 godzin , wraca do domu i nic ja nie obchodzi , składki na ZUS co miesiąc , emerytura za dwa lata. Ona z kolei mówi , że nigdy do opieki nie wróci.

...Jest już późno piszę bzdury 

Kot zagonił mysz do dziury...( Maanam)

Wcielo mi moje epistoły ale może to i lepiej.  Ach ten upał !

14 minut temu, Gość Terka napisał:

Ach ten upał !

Terka, nie achaj! Jest dobrze, cały czas na plusie ????

Sakramencko!

Przyjdzie styczeń '23, pogadamy.

"Przyjdzie styczeń '23, pogadamy."

Obawa większa niż nowa stela

Ten, komu nie dane było zostać członkiem zarządu spółek skarbu państwa, stand-uperem na prezesurze, wziętym adwokatem, ministrem dwóch resortów jednocześnie musowo do De po ojro. Wbrew pobożnym życzeniom samego nadprezesa i pokornego premiera nawet na szparagi. Ale lepiej jednak do opieki bo sezonowość tego nie obejmuje. Trzeba będzie polubić bardziej

22 minuty temu, Gość gościni napisał:

"Przyjdzie styczeń '23, pogadamy."

Obawa większa niż nowa stela

Ten, komu nie dane było zostać członkiem zarządu spółek skarbu państwa, stand-uperem na prezesurze, wziętym adwokatem, ministrem dwóch resortów jednocześnie musowo do De po ojro. Wbrew pobożnym życzeniom samego nadprezesa i pokornego premiera nawet na szparagi. Ale lepiej jednak do opieki bo sezonowość tego nie obejmuje. Trzeba będzie polubić bardziej

Bo "nie dał Pan Bóg świni rogów, bo by ludzi bodła". Takie psztynieckie, ludowe.

Godzinę temu, Gość gościni napisał:

Trzeba będzie polubić bardziej 

Jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma.

Godzinę temu, Gość Radek napisał:

Bo "nie dał Pan Bóg świni rogów, bo by ludzi bodła". Takie psztynieckie, ludowe

Śfynie  są różne . Łaciate , grube , podłe i usłużne.

"Bo "nie dał Pan Bóg świni rogów, bo by ludzi bodła". Takie psztynieckie, ludowe."

Albo mnie yntelygencja zawodzi albo zwodzi psychoanaliza - poczułam się świnią bez rogów krytykując świnie z rogami jednak (taki wybryk natury tworzonej bądź co bądź przez Boga) gościu Radku Lachu

"Śfynie  są różne . Łaciate , grube , podłe i usłużne."

Na to słuszne stwierdzenie akurat głowa się otworzyła bo już myślałam że mam zakuty łeb

15 minut temu, Gość gościni napisał:

"Bo "nie dał Pan Bóg świni rogów, bo by ludzi bodła". Takie psztynieckie, ludowe."

Albo mnie yntelygencja zawodzi albo zwodzi psychoanaliza - poczułam się świnią bez rogów krytykując świnie z rogami jednak (taki wybryk natury tworzonej bądź co bądź przez Boga) gościu Radku Lachu

"Śfynie  są różne . Łaciate , grube , podłe i usłużne."

Na to słuszne stwierdzenie akurat głowa się otworzyła bo już myślałam że mam zakuty łeb

Mądra kobitka?

28 minut temu, Gość Tolo napisał:

Mądra kobitka?

Nieskromnie też tak o sobie myślę (czyt. szanuję się i cenię) i dziękuję ci

Raz lubie, raz nienawidzą. Proza życia opiekunki.