irmina_koziol

Haha jaki tłuczek, życzę powodzenia

Ale smakowitości aż mi ślinka pociekła

soczewki kontaktowe

Nie znam, ale chętnie sprawdzę bo tytuł ciekawy

Chodzą za mną takie ziemniaczki, pychotka

Czasem rodzina nie jest domyślna i trzeba się o ten dajmy na to wózek na zakupy upomnieć, koniec języka za przewodnika

Racja, dlatego dołączyłam do tego forum, żeby się wymienić doświadczeniami. Kto nie pracował jako opiekunka nie ma pojęcia, jaka to odpowiedzialność i jak się tęskni za rodziną w Polsce. Też miałam różne przeboje z dziećmi podopiecznych, ale nauczyłam się dystansować zamiast brać wszystko do siebie.

Alkoholizm to choroba, okropna tragedia

Przepiękne kreacje, taka elegancka czerwień

Co do medycznych obowiązków to bym się bała takie rzeczy robić nawet z tego względu, że coś mogłoby pójść nie tak i potem by mnie rodzina do odpowiedzialności pociągnęła, wiadomo jak to jest. Kiedyś własnie córka podopiecznej chciała, żebym jej robiła zastrzyki domięśniowo że to niby takie proste ale koordynatorka z laxo wzięła moją stronę i jej to z głowy wybiła. Niektórzy patrzą na ile mogą sobie pozwolić a jak się od razu postawi jasno granice to nie wejdą na głowę takie moje zdanie. Nie jestem pielęgniarką, nie zarabiam jak ona więc się takich śliskich tematów nie tykam.

Różni się zaangażowaniem emocjonalnym, chorobę bliskiej osoby bardziej się przeżywa. W Polsce opiekowałam się kilka lat babcią chorą na alzheimera (kto miał do czynienia z chorym ten wie) i nie chcę się użalać nad sobą, ale to był trudny czas. Babcia mnie nie poznawała, wyzywała, uciekała, a zdarzało się, że i zdzieliła mnie kulą. Trochę się obawiałam jak wyjeżdżałam do pracy jako opiekunka, ale ten chrzest bojowy mi się przydał, bo nauczyłam się nie brać tego do siebie. Miałam kilku trudnych podopiecznych, ale teraz laxo mnie wysłało na całkiem niezłą sztelę. Pani ma problemy z chodzeniem, za to ma sprawną głowę i jest bardzo miła. Nie traktuje mnie jak służącą ani nie krzyczy. Oby więcej takich staruszków.

Ja bym się bała tak w ciemno jechać, nie wiadomo, co człowieka na miejscu spotka. Co do tego okresu świątecznego, to macie rację do mnie nawet na maila spamują niektóre agencje, ale ja już się do laxo przyzwyczaiłam. Stawka mi odpowiada, koordynatorka też.

Ja to piekę tylko piernika, bo jako jedyny mi nie wychodzi zakalec A z czasu serniczek na zimno machnę, np. Oreo. Banalnie proste i mocno kaloryczne Robię z tego przepisu zawsze i wychodzi palce lizać http://www.stonerchef.pl/stonerchefowy-sernik-oreo-bez-pieczenia/

Carbonara w moim wydaniu Składniki: boczek wędzony, czosnek, cebula, sól, pieprz, śmietana 30 albo 36, 3 żółtka. Przygotowanie: boczek pokrojony w kostkę wytapiam na patelni, potem dodaję cebulę i czosnek drobno posiekane aż się zrumienią. Miksuję śmietanę z żółtkami aż się połączą, doprawiam solą i pieprzem i przerzucam do garnka razem z pozostałymi składnikami. Dodaję ugotowane spaghetti na pół twardo i cały czas mieszam, bo żółtka zaczną się ścinać a śmietana gęstnieć. Jak już konsystencja będzie taka kremowa, przerzucam szybko na talerze i gotowe Cały sekret jest w mieszaniu,bo jak przeciągniesz to się zrobi grudkowate.