Florcia

C'est La Vie...trzeba zapłacić

Ja wolę wyjść na spacer niż siedzieć w domu z PDP, nawet z wózkiem inwalidzkim. Czas szybciej płynie, PDP jest na powietrzu, widzi ludzi, otoczenie i jest pogodna/y na zewnątrz i ma nowe wrażenia, spotka znajomych, czy sąsiadów... i potem dobrze śpi.

To prawda, że PDP z rodziną, to na ogół problemy z jej otoczeniem, czyli rodziną, którzy wiedzą lepiej jak powinnaś się opiekować. Spróbuj tak, jak radzi Tobie Betty, zacznij od jednej osoby do opieki, bo małżeństwa są różne i jest z nimi więcej pracy. Poza tym dochodzi zazdrość jednego z małżonków i sytuacja może się skomplikować a to już za wiele w tej pracy, bo i tak nie jest łatwo pracować, więc dodatkowy stres nie jest nam potrzebny.

Już ktoś już tutaj napisał, że znajomość języka jest największą kartą przetargową i tak naprawdę nie ma większego znaczenia... jedynie dla firmy, bo bierze więcej pieniędzy od rodziny za faktyczną znajomość języka a nam potrafi wmówić, że posiadamy niższy poziom niż jest wymagany, po to, żeby nam mniej zapłacić.

Tak bardzo kocham lato, za to, że jest takie swobodne, ciepłe i piękne

Łukasz, to dobra zasada. PDP na ogół są gościnni, proponują żeby korzystać z alkoholu w domu a jak odpowiadam, że jestem w pracy, to odpowiadają, że to przecież nie jest praca...hahahaha. Tacy mili nasi Podopieczni.

Nie tak obcesowo do dziadka czy do babci, tylko normalnie, teraz jestem ja z Tobą, potem przyjedzie zmienniczka, bo tak pracujemy, bo mamy również swoje życie prywatne, swoich bliskich i musimy wracać do domu, bo tego potrzebujemy my i nasi bliscy a tutaj pracujemy. Nie napisałam, że dobre relacje są nieetyczne, tylko przywiązywanie do siebie, które prowadzi do pewnego uzależnienia PDP od nas jest nieetyczne. To są niełatwe wzajemne relacje, tym bardziej, że mieszkamy przez 2-3 miesiące razem.Ta "chemia" o której napisałaś, to jest po prostu ich akceptacja nas w domu i przy pielęgnacji, to spełnienie ich oczekiwań co do rytmu dnia, naszych metod pracy z nimi, co do jedzenia, spacerów, ogólnie ich swobody w obcowaniu z nami. Rozmawiamy o normalnych relacjach, nie piszę o patologicznych zachowaniach PDP czy rodziny, czy też opiekunek. Dobry kontakt rozumiem przez akceptację ich samych, ich wieku, chorób, przez szacunek i zrozumienie dla wieku i ograniczeń z tym związanych, przez rozmowy z nimi, dostrzeganie ich potrzeb fizycznych i psychicznych, samo zachowanie opiekunki pewne, budzące zaufanie z opanowaniem i spokojem. W zamian wymagam szacunku dla siebie i pracy, którą wykonuję bezpośrednio dla nich.

Psychologia pracy zajmuje się obszarem działalności zawodowej człowieka w kontekście rozwoju zawodowego i nadal się rozwija. Być może ta nauka w przyszłości zainteresuje się pracą opiekunek i opiekunów za granicą W tej całodobowej pracy, będąc faktycznie pomocą domową i mieszkając w domu PDP, będąc cały czas do dyspozycji można jedynie pomyśleć o czynnikach stresujących w kontekście psychologii pracy.

Nieetyczne, dlatego, że w grę wchodzą emocje i przywiązanie osób starszych i na ogół bardzo samotnych. Starsze osoby łatwo przywiązują się, zwłaszcza, że mieszkają same, z dala od bliskich. A to jest praca i tylko praca a z uczuciami PDP nie wolno igrać. Można bardzo dobrze pracować, mieć bardzo dobry kontakt z PDP, ale należy pamiętać, że to są osoby, którymi opiekujemy się w ramach umowy zawartej z agencją. One/Oni potrzebują zainteresowania i uczuć, ale ze strony rodziny a że ich nie ma przenoszą swoje uczucia na nas, bo jesteśmy blisko. Mimo wszystko nie jesteśmy w stanie zastąpić im rodziny i bliskich. Poza tym jesteśmy jak mówią o nas...aniołami, bo służymy im pomocą w dzień, nawet w nocy, gotujemy, pierzemy, prasujemy, sprzątamy, spacerujemy, rozmawiamy, ale to jest nasza praca i za to otrzymujemy pieniądze. Nie wszyscy PDP mają tego świadomość, że pracujemy w ich domach, bo najczęściej są to osoby chore. To prawda, że podczas każdej zmiany przeżywają PDP stres. Możemy pracować jak Rumunki w Niemczech, które przyjeżdżają na 5 miesięcy i potem zmieniają się. Czy tak jest dobrze i jeżeli tak, to dla kogo? Właśnie ze względu na stres PDP należy dystansować się w tej pracy, przy tym należy pamiętać również o swoim stresie. Problem tkwi w tym, że nie pracujemy jednakowo dobrze, tylko jedna opiekunka wykonuje niezbędne minimum w pracy, albo mniej niż powinna, druga wykonuje o wiele więcej. Twoja zmienniczka, prawdopodobnie nie ma dobrego kontaktu z PDP, albo PDP jej nie akceptuje, albo jest jakaś inna, trzecia przyczyna. Tutaj nie ma mowy o dystansie, tutaj opiekunka tak mówi, ale nie wiesz, co ona robi?!

@adamos1, każdy pracuje inaczej i to nie ma nic wspólnego z charakterem. Są osoby, które albo muszą albo chcą pracować u tej samej rodziny przez dłuższy czas, czasem przez 6-12 miesięcy. Taki sposób pracy z jakichś względów im odpowiada. Ty, jak wiem nie pracujesz przez agencję a to jest zupełnie inaczej zorganizowana praca. Jak ktoś lubi skakać z kwiatka na kwiatek, cokolwiek to oznacza i co w tej branży dosyć trudno sobie wyobrazić, to jego wyłącznie sprawa. Uważam za niezdrowe przyzwyczajanie PDP wyłącznie do siebie, to jak uzależnienie jej od siebie, do jednej i tej samej osoby. W agencjach jest ciągła wymiana, agencja zmienia nam Stelle, my zmieniamy Stelle, my także zmieniamy agencje. Tak to wygląda i nie powinniśmy przywiązywać do siebie starszych samotnych osób, bo to jest po prostu nieetyczne i niezdrowe.

To interesy różnych grup społecznych i chęć posiadania przez nich władzy.

Jedynie u tych PDP, którzy mogą jeść miód, którym lekarz nie zabrania, ponieważ zdarzają się osoby uczulone na jakiś składnik miodu. Poza tym muszą go chcieć spożywać a to zależy od nawyków żywieniowych.

..."ukochana Stella", to oznacza, że pokochaliśmy naszą pracę?!

Może być również z samą cytryną, która reguluje kwasowość w żołądku i przez to zmniejsza apetyt. Miód jest rozgrzewający i usprawnia system trawienny, przygotowany wieczorem z woda i cytryną pomaga przy zaparciach.

Tak było, tak jest i tak będzie. Tacy są ludzie wszędzie, to jasne, że jest przykro, że Polki-opiekunki nie są tak solidarne jak np. Słowaczki. Moim zdaniem, takie zachowanie czasem wynika z kompleksów, czasem z chęci zysku lub pozyskania nowego miejsca kosztem...poprzedniej opiekunki. Ważne, żeby dostrzec w porę taką sytuację i nie dać się zwieść pozorom.

"Dobra szkoła", ale także "ciężka i wymagająca dużego wysiłku praca", Ty decydujesz, Ty próbujesz i na ogół codziennie ktoś umiera.

@erika, nie poznałam osoby, która bardzo chętnie wyjeżdża z domu do opieki, tym bardziej do tego samego miejsca pracy. Taka praca i tylko praca, staraj się tak podchodzić i nie daj się przywiązać ani do miejsca ani do PDP, myślę, że w ten sposób jest zdrowiej dla nas i dla PDP. Pozdrawiam

Pierwsza poranna szklanka wody powinna być co najmniej letnia..."sorry, taki mamy klimat..."

Myślę, że będzie realistyczne i dużo bardziej świadome. Człowiek patrzy, ale nie zawsze widzi a historia jest po prosu ważną nauką i do tego ciekawą.

Jeżeli Polacy mieszkający za granicą mają prawa wyborcze, to korzystają z nich.

Niemal wszyscy starsi ludzie mają demencję i tak właśnie jest, że to "starość jest odpowiedzialna za demencję", czasem zdarza wcześniej ok 60-65 roku życia, ale na ogół, w większości dotyczy osób po 75 roku życia. W Wielkiej Brytanii, większość mieszkańców ma dosyć duże głowy, ciekawe skąd pochodzą osoby z małymi głowami?!

Każdy z nas ma własny rodowód i nie jest to tajemnica, może go poznać szczegółowo, na ogół nie stanowi to dzisiaj większego problemu.

Witaj Basiapyczot

Tułaczka wpisana jest w życie Polaków już od czasów zaborów. Potem po odzyskaniu niepodległości o Polskę walczyli Polacy z Sowietami już w 1920...i na szczęście wygrali, tyle, że bardzo krótko cieszyli się wolnością, niestety. Dzisiaj można powiedzieć, że jak upłynie mniej więcej 60 - 65 lat, licząc nawet od 1980, to będzie dostrzegalna zmiana w mentalności a dokładnie w świadomości Polaków.

Betty od dawna na forum pisze swoją opowieść i rzeczywiście ma lekką rękę do pisania i bardzo dobrze, że ma a jeszcze lepiej jak to wykorzysta...