Jak sobie poradzić z podopiecznym, który nie chce współpracować?

[INEZ]

Wiem, że praca z podopiecznymi demencyjnymi i cierpiacymi na Alzheimera jest bardzo wyczerpującą psychicznie ale pierwszy raz miałam podopiecznego, który nie chciał współpracować jeżeli chodzi o wyjścia na spacer czy na taras oraz że wstaniem z łóżka. Na szczęście z ubieraniem, zmiana pieluchomajtek, przyjmowaniem tabletek, posiłków oraz korzystaniem z toalety nie było problemu. Próbowałam różnymi sposobami przekonywać do wstania z łóżka o odpowiedniej porze czy wyjścia na spacer ale bywało z tym różnie. 

Jestem bardzo cierpliwa ale przyznam, że sytuacja była dla mnie bardzo stresująca, może dlatego, że miałam na głowie a raczej na dole rodzinę podopiecznego i ciągle były pytania typu o której dziadek dzisiaj wstał? O której jedliście śniadanie? I uwagi typu dzisiaj nie byliście na spacerze. 

Sami widzieli, że starałam się mobilizować podopiecznego a aktywności (poruszał się samodzielnie, na spacery rolator) ale jak oni próbowali go zmobilizować do tego czego dziadek nie chciał zrobić to było to samo co przy mnie. W ostatnim dniu im powiedziałam a właściwie synowej, że ja nie mam czasu stan nad nim i prosić go przez godzinę, żeby poszedł siedzieć na taraz jak on chce siedzieć w pokoju, nie mogę też robić nic siłowo bo jak nie chce wstać z łóżka to ja go nie mogę podnosić bo niby jak? 

Jak Wy sobie radzicie w takiej sytuacji? 

PS 

Moja zmienniczka już po pierwszym dniu powiedziała, że dziadek jest bardziej uparty niż przypuszczała. 

[elf]

Nijak. Podopieczny robi co chce a jak rodzina ma pretensje to mówię by oni spróbowali inaczej. Miałam tak w Berlinie podopueczny głównie spał w fotelu. Jak córka przyjeżdżał to krzyczała na niego on na nią były kłótnie Pod miał zaraz kłopoty z sercem po wyjeździe wszystko się uspokajało. I wracał do normy spał ile chciał jadł kiedy chciał i robił co chciał 

[INEZ]

20 minut temu, elf napisał:

Nijak. Podopieczny robi co chce a jak rodzina ma pretensje to mówię by oni spróbowali inaczej. Miałam tak w Berlinie podopueczny głównie spał w fotelu. Jak córka przyjeżdżał to krzyczała na niego on na nią były kłótnie Pod miał zaraz kłopoty z sercem po wyjeździe wszystko się uspokajało. I wracał do normy spał ile chciał jadł kiedy chciał i robił co chciał 

Moim zdaniem tak ma być, tylko.... jak podopieczny mobilny to również dla swojego dobra jak i dla dobra podopiecznego oraz przyszłych opiekunów powinno się dbać o to, żeby taki stan utrzymywał się jak najdłużej. Tak źle i tak niedobrze. Co innego jak podopieczny zdrowy no umyśle. Robi co chce bo zmuszanie go do pewnych rzeczy to by było ograniczanie jego wolności i swobody  ale jak chory to robi się problem.