Redakcja

Drodzy Opiekunowie! Życzymy Wam zdrowych i spokojnych Świąt. Jesteśmy myślami z Wami wszystkimi, ale szczególnie z Opiekunami będącymi w tym wyjątkowym czasie u swoich podopiecznych. Pamiętajcie, że święta są w Waszych sercach! Pozdrawiamy wiosennie.

Drodzy Forumowicze! Przypominamy, że redakcja forum nie pośredniczy i nie oferuje pracy w Niemczech. Prosimy zatem o nieużywanie formularza kontaktowego do zadawania pytań o pracę i przesyłania własnych danych kontaktowych. Tylko dzisiaj odebraliśmy kilkanaście tym podobnych maili. W sprawie pracy prosimy kontaktować się wyłącznie z autorami ogłoszeń agencyjnych i prywatnych, wykorzystując prywatne wiadomości lub dane teleadresowe podane w ogłoszeniach. Pozdrawiamy! Redakcja

Zdecydowałaś się na zakupy w Polsce? Opiekunko, poznaj swoje prawa! Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej nie przewiduje możliwości zwrotu towaru zgodnego z umową, dlatego sprzedawca nie ma obowiązku przyjęcia takiego towaru. Konsument musi zdawać sobie sprawę z tego, że decydując się na kupno jakiejś rzeczy, zawiera umowę i nie powinien oczekiwać od sprzedawcy, że ten będzie skłonny bez powodu tę umowę rozwiązać. Innymi słowy - sprzedawca nie ma obowiązku przyjęcia towaru (zgodnego z umową) do sklepu i zwrotu jego wartości. Niektóre sklepy zachęcają konsumentów do zakupów ustalając termin (np. dwu-, siedmio- czy dziesięciodniowy), w którym to konsument może rozmyślić się z zamiaru kupna i oddać towar do sklepu (w stanie nieużywanym). Praktyka ta nie wynika z przepisów prawa, nie jest też wynikiem uprzejmości sprzedawców, ale efektem konkurencji na rynku - sprzedawca, który chce pozyskać konsumenta na więcej niż jeden zakup, stara się zapewnić mu dobre (lepsze niż inni sprzedawcy) warunki. I bardzo dobrze! Inną metodą jest indywidualne umówienie się konsumenta ze sprzedawcą na termin, w którym ewentualnie można zwrócić kupowany towar. Z praktyki wynika, że większość sprzedawców przystaje na taki dodatkowy warunek - należy pamiętać, aby zostało to zaznaczone na paragonie, rachunku lub innym dowodzie sprzedaży (wraz z pieczątką). A jeśli sprzedawca nie chce pójść nam na rękę - lepiej skorzystać z oferty konkurencji.

@Anna1956, witaj. To nic nowego. Słyszeliśmy już, że należymy do *usunięto nazwę agencji* (to tę nazwę ukryła Anna), *usunięto nazwę agencji*, *usunięto nazwę agencji* i kilku jeszcze innych agencji. Podobną próbę zdyskredytowania naszego forum, tyle że wprost, stosuje moderator innego niemałego forum. Każdy ma swój sposób na budowanie swojej Społeczności. Opiekunkaradzi.pl nigdy nie należała do żadnej agencji, a z branżą opieki łączy nas jedynie matka jednej z naszych współpracownic (wydajemy kilka serwisów z różnych branż). Nasze forum powstało dużo, dużo wcześniej przed powstaniem ww. agencji i dlatego można na nim znaleźć wpisy nawet z roku 2007 (było to forum wielotematyczne, ale od 2014 roku wpisy dotyczące opieki zyskiwały na nim coraz większą popularność i to wtedy podjęliśmy decyzję o stworzeniu nowego forum dla Opiekunów, przenosząc do niego część istniejących wpisów). Do projektu na poważnie wróciliśmy pod koniec 2015 roku, co zaowocowało m.in.nowym skryptem serwisu. Nigdy nie kasowaliśmy wpisów i nigdy nie będziemy tego robić. Wyjątkiem są posty łamiące regulamin i ogólnie przyjęte normy. Pozdrawiamy! Redakcja

Nowotwory stały się jednym z największych zdrowotnych zagrożeń cywilizacyjnych naszych czasów. Pamiętajmy, że stała obserwacja organizmu, profilaktyka i systematyczna kontrola są najlepszymi narzędziami walki z rakiem. Na co zwrócić uwagę i o czym pamiętać, aby zachować czujność onkologiczną? Profilaktyka i czujność onkologiczna to najważniejsze kroki do zmniejszenia ryzyka poważnych skutków choroby nowotworowej. I choć świadomość społeczeństwa na temat ich roli systematycznie rośnie, to w Polsce nadal za mało osób zgłasza się na badania przesiewowe w kierunku wykrywania raka lub wykonują je w zaawansowanej fazie rozwoju choroby. A jak wskazuje WHO, ok. 30% zachorowań na raka można uniknąć również poprzez właściwe zachowanie prozdrowotne. Czujność to podstawa Wg danych Krajowego Rejestru Nowotworów najwyższa zachorowalność wśród Polaków dotyczy przede wszystkim raka płuca, piersi i jelita grubego. - To najczęstsze lokalizacje nowotworu, jednak co ważne, bardzo często mamy wpływ na zmniejszenie ryzyka ich wystąpienia lub całkowitą wyleczalność przy wykryciu w początkowej fazie choroby. Bardzo ważna jest jednak stała współpraca pacjenta z lekarzem oraz chęć do szybkiej konsultacji niepokojących objawów. Niestety, w naszym kraju wciąż znacznie mniej chorych z nowotworem zaczyna być leczonych we wczesnej fazie choroby, podczas gdy w USA i krajach Unii Europejskiej standardem są wczesne wykrycia. To pokazuje jak wiele pracy jeszcze przed nami i jak wiele obaw czy barier społecznych wpływa na niechęć do diagnostyki – mówi dr n med. Grzegorz Juszczyk, Dyrektor Biura Edukacji Zdrowotnej Grupy LUX MED. Objawy, których nie można zlekceważyć Nasz organizm bardzo często wcześnie zaczyna wysyłać sygnały, które mają wzbudzić naszą czujność w celu poszukiwania przyczyny zaburzeń. Dlatego powinniśmy być wyczuleni na niepokojące objawy i nie lekceważyć różnorodnych symptomów, aby zareagować wcześnie i skutecznie chronić swoje zdrowie. Najczęściej występujące objawy to m.in.: Rak płuc Przewlekły suchy kaszel, ból w klatce piersiowej, powracające zapalenia płuc, ciężki i świszczący oddech, wypluwana krew. Rak jelit grubego Zmiany rytmu wypróżnień, stały dyskomfort okolicy brzusznej, duży spadek wagi. Rak piersi Zmiany kształtu lub koloru gruczołu sutkowego, wyczuwalne guzki, wydzielina z brodawki, ból piersi. - Kształtowanie właściwych postaw i nawyków prozdrowotnych należy zacząć od najmłodszych lat, ponieważ im dłużej pozwolimy działać szkodliwym czynnikom, tym większe niekorzystne zmiany zajdą w naszym organizmie. W przypadku choroby nowotworowej profilaktyka jest więc szczególnie istotna. Programy wsparcia są również istotne w pracy jako element kompleksowej opieki medycznej. Tylko wspólny wysiłek na wielu poziomach może przynieść oczekiwane efekty, a Międzynarodowy Dzień Walki z Rakiem skutecznie nam o tym przypomina – podkreśla dr n med. Grzegorz Juszczyk.

W żadnym innym kraju nie uczy się tak dużo osób języka niemieckiego co w Polsce – tak wynika z raportu „Język niemiecki jako język obcy na świecie. Zestawienie danych na rok 2015“. W Polsce uczy się języka niemieckiego 2,29 mln osób, a na całym świecie 15,4 mln. Tylko w ramach systemu szkolnictwa 2,1 mln uczniów uczęszcza na lekcje języka niemieckiego, co stanowi 40% ogólnej liczby uczniów. Pomimo uwarunkowanego względami demograficznymi spadku liczby uczniów oraz wielu innych stawianych uczniom wymagań będących konkurencją dla języka niemieckiego, nauczanie tego języka ugruntowało swoją pozycję w polskim systemie szkolnictwa w ostatnich pięciu latach. 90% wszystkich uczących się języka niemieckiego w Polsce to uczniowie, natomiast studenci i osoby pracujące stanowią odpowiednio 4% i 2%. Dowodzi to, że język niemiecki jako język obcy jest w Polsce w dalszym ciągu atrakcyjny i otwiera szerokie możliwości dla realizacji wielu życiowych planów oraz stwarza lepsze perspektywy na rynku pracy. Na świecie wzrasta zainteresowanie językiem niemieckim zwłaszcza w Ameryce Południowej, na Bliskim i Środkowym Wschodzie oraz w Azji. W Chinach liczba osób uczących się języka niemieckiego w ubiegłych pięciu latach podwoiła się.

[imgl]http://www.ekspertradzi.tv/pics/2ca1fa6c33a9.jpg[/imgl]Prasowanie ubrań wymagało dawniej nie lada zachodu. Pierwsze żelazka w niczym nie przypominały tych dzisiejszych, a korzystanie z nich było uciążliwe. Żadna kobieta nie miałaby dziś chyba tyle cierpliwości, żeby prasować koszulę rondelkiem wypełnionym rozżarzonymi węglami. O mężczyznach nie wspominając. Prasowanie ubrań nie należy do czynności darzonych wielką sympatią. Prasujemy raczej niechętnie, bardziej z powinności niż zamiłowania. Chociaż zdarzają się też osoby, które uważają, że metodyczne ruchy pozwalają im się zrelaksować. Byłoby to chyba całkowicie niemożliwe, gdyby nie wynaleziono żelazka elektrycznego. Ale od początku. Pierwsze urządzenia do prasowania pojawiły się już w VIII wieku i właściwie nie przypominały tych znanych nam dzisiaj. Jak w przypadku wielu innych wynalazków, pomysł ten przypisuje się Chińczykom. Do prasowania jedwabiu stosowali oni rondle zawierające rozpalone węgle. Jakieś dziesięć wieków później pojawił się blok żelaza z uchwytem zwany żelazkiem. Ze względu na sposób nagrzewania np. na piecu kuchennym, bardzo trudno było utrzymać na dłużej jego wysoką temperaturę. Dlatego wymyślono udoskonalenie – nad stopą żelazka umieszczono małe palenisko na węgiel drzewny. To jednak powodowało, że bardzo łatwo można było przypalić prasowany materiał. Często z palącego się węgla pryskały iskry i ubranie, nie dość, że wygniecione, było dodatkowo dziurawe. Żeby temu zapobiec węgiel zastąpiono tzw. duszą, czyli blokiem metalu, wcześniej nagrzewanym i umieszczanym w środku żelazka. Prawdziwa rewolucja w prasowaniu nastąpiła wraz z elektrycznością. Żelazka były jednymi z pierwszych domowych urządzeń elektrycznych. Pierwsze wynalazł nowojorczyk Henry W. Seely w 1882 roku. Urządzenie nagrzewało się dzięki zastosowaniu łuku elektrycznego, przez co charakterystycznie syczało podczas pracy. Dalej były już tylko kolejne udoskonalenia. Pojawiły się pierwsze modele z regulacją temperatury, dzięki którym łatwiej można było prasować nawet mniej odporne materiały. Natomiast wprowadzenie żelazek parowych znacznie ułatwiło pracę i pozwoliło chronić materiał przez przypaleniem. Oczywiście zmieniły się też materiały z których żelazko jest wykonane. Stopa wytwarzana jest zwykle z aluminium, które co prawda jest lekkie i dobrze się nagrzewa, ale łatwo przywiera do tkanin. Drugim jego mankamentem jest słaba odporność na zarysowania, przez co szybko mogłoby ulec zabrudzeniu i w efekcie zniszczyć prasowaną garderobę. Z tego powodu na stopę żelazka stosuje się nakładki z innych materiałów. Można spotkać powłoki stalowe, teflonowe, ceramiczne, granitowe lub szafirowe. Najmniejszą odporność mają powłoki stalowe i teflonowe. Teflon ma co prawda dobry poślizg i nie przywiera do tkanin, ale przy dłuższym użytkowaniu łatwo się zdziera. Najmocniejsze są stopy z powłoką granitową i szafirową, jednak to zwykle oznacza również wysoką cenę. Kompromis pomiędzy ceną, a wytrzymałością stanowią powłoki ceramiczne. Żelazko z taką stopą kupić za mniej niż 100 zł. We współczesnych żelazkach możemy spotkać wiele dodatkowych funkcji: spryskiwacz, zmienna nastawa podawania pary, uderzenie pary, zabezpieczenie przed kapaniem wody, funkcja automatycznego oczyszczania, automatycznego wyłączania czy możliwość pracy w pionie. Teraz dostępne są również tzw. żelazka systemowe z kilkulitrowym, zewnętrznym zbiornikiem wody. Te wszystkie dodatki, pomimo tego, że żelazko nie zmienia przecież swojej podstawowej funkcji, sprawiają, że nie przypomina już urządzeń wykorzystywanych jeszcze kilka pokoleń wstecz.

Hazard jest zakazany w niektórych państwach muzułmańskich. Badania wykazują jednak, że stopień uzależnienia od tego nałogu nie jest tam o wiele niższy. Ludzi zawsze zwodziła pokusa łatwego zysku – im mniej byli kompetentni, pracowici i odpowiedzialni, tym łatwiej wpadali w szpony uzależnienia. Hazard dla wielu osób, które poznały smak wygranej, przeradza się w namiętność. Są gotowi zaryzykować dla niej wszystko – nawet miłość i dobro rodziny. Oczywiście w dobrej wierze i z przekonaniem, że teraz na pewno się uda. Wizja zwycięstwa i smaku wygranej przysłania wszelkie poczucie racjonalizmu. - Mózg człowieka niezwykle silnie rejestruje stany przyjemności - mówi Sławomir Wolniak, lekarz psychiatra, ordynator Kliniki Psychiatrycznej i Terapii Uzależnień w Dubiu k.Bełchatowa - W organizmie następują wtedy gwałtowne zmiany hormonalne, wydzielają się substancje odpowiedzialne za poczucie zadowolenia i rejestrują w pamięci sposoby osiągania euforii. U osób uzależnionych utrwalone są również reakcje chemiczne organizmu. Aby osiągnąć pożądany stan muszą używać coraz więcej środków, które go wywołują. Aż do zatracenia. W naszej klinice hazardziści podlegają terapii i leczeniu podobnie jak inni uzależnieni pacjenci. Na zakazy i regulacje państwowe nie można liczyć, bo wpływy do budżetu płynące z naszej wiary w możliwość lekkiego życia dzięki zakładom loteryjnym, w samym tylko Totalizatorze Sportowym wynoszą kilka miliardów złotych. Podatki z giełdy, kasyn i automatów do gier, powiększają tę kwotę wielokrotnie. Szacuje się, ze w bieżącym roku Polacy wydadzą 25 mld zł na te niebezpieczne rozrywki. - Uczę jednak swoich pacjentów i ich rodziny, że z powodu uczestniczenia państwa w nakłanianiu do ryzykownych zachowań, mają prawo żądać leczenia ich skutków, a nawet odszkodowań - mówi Sławomir Wolniak.

Suplementy diety nie leczą, ani nie zapobiegają chorobom. Są środkami spożywczymi. Mogą one mieć korzystny wpływ na zdrowie, ale też negatywnie wpływać na organizm, dlatego nie stosuj ich na chybił-trafił - 12 instytucji we wspólnej akcji przypomina o właściwościach suplementów diety. „Na wzrok”, „na wątrobę”, „wzmacniające odporność”, „oczyszczające z toksyn” – wybór suplementów diety przyprawia niejednego konsumenta o zawrót głowy. Nie zawsze jednak warto wierzyć reklamie obiecującej poprawę samopoczucia czy spadek wagi po zażyciu suplementu. Pamiętaj: suplementy diety nie leczą ani nie zapobiegają chorobom - są środkami spożywczymi, czyli żywnością. Nie są lekami. Dziś po raz pierwszy 12 instytucji wspólnie informuje o właściwościach suplementów diety. Konsumenci znajdą najważniejsze informacje w specjalnie przygotowanym poradniku. W akcji informacyjnej w ramach sieci na rzecz ochrony konsumentów biorą udział: Główny Inspektorat Farmaceutyczny, Główny Inspektorat Sanitarny, Ministerstwo Finansów, Ministerstwo Zdrowia, Instytut Żywności i Żywienia, Narodowy Instytut Leków, Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny, Rada Reklamy, Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Federacja Konsumentów, Stowarzyszenie Konsumentów Polskich. Jest to kontynuacja działań podjętych w październiku przez UOKiK oraz GIS, w ramach których wysłano listy do 315 producentów i dystrybutorów suplementów diety. Celem jest zwrócenie uwagi na reklamy, które nie zawsze rzetelnie i wyczerpująco informują o właściwościach tych produktów. Konsumencie, kupujesz suplementy diety? Sprawdź czy dany suplement znajduje się w wykazie zgłoszonych suplementów diety i jaki jest jego status. Znajdziesz go na stronie internetowej Głównego Inspektoratu Sanitarnego. Nie kupuj rzekomych suplementów, jeśli nie znajdziesz ich w powyższym wykazie. Nie stosuj suplementów diety „na chybił trafił”. Ich przyjmowanie powinno być skonsultowane z lekarzem, farmaceutą lub dietetykiem oraz poprzedzone właściwymi badaniami, gdyż każdy organizm jest inny. Tylko wówczas będzie możliwa właściwa i skuteczna suplementacja. Nie diagnozuj swojego stanu zdrowia ani zdrowia twojego dziecka na podstawie reklam. Te same objawy (m.in. przemęczenie, apatia, brak apetytu) mogą mieć różne przyczyny, niekoniecznie związane z brakiem magnezu, witamin lub innej substancji sugerowanej przez reklamę. Suplementami diety nie zastąpisz posiłku czy właściwego, zrównoważonego sposobu odżywiania. Nie zastąpisz nimi również aktywności fizycznej oraz zdrowego stylu życia. Nie „wyleczysz się” suplementami diety. Suplementy diety nie leczą ani nie zapobiegają chorobom. Niektóre składniki znajdujące się w lekach występują także w suplementach diety. W tym przypadku ich zawartość jest jednak niższa przez co nie wykazują działania leczniczego. Przykładowo witamina D może występować w suplemencie diety lub leku, lecz tylko w tym drugim przypadku, przy odpowiedniej dawce, wykazuje właściwości lecznicze. Pamiętaj, że suplementy diety mogą zaszkodzić, a „więcej” nie oznacza „lepiej”. Suplementy diety mogą negatywnie oddziaływać na organizm, także te pochodzenia naturalnego i niekorzystnie wpływać na efekty stosowanych leków lub innych suplementów. W przypadku stosowania kilku suplementów diety i leków o zbliżonym składzie może dojść do przedawkowania danej substancji. Przekraczanie dziennych porcji oraz stosowanie zbyt wielu suplementów diety jednocześnie zwiększa ryzyko pogorszenia stanu zdrowia. Należy pamiętać, że w obrocie mogą znajdywać się również sfałszowane suplementy diety (ich rzeczywisty skład różni się od deklaracji producenta). Dotyczy to w głównej mierze produktów sprzedawanych za pośrednictwem internetu lub z niewiadomego źródła. Zacznij odróżniać. Suplementy diety mogą być zbliżone postacią do leków (np. tabletki, saszetki czy syropy), a także być produkowane przez tych samych producentów. Mogą mieć również podobne nazwy do leków (np. witamina C, witamina B2, mięta, melisa). Część suplementów diety jest sprzedawana w aptekach. Nie zmienia to faktu, że pozostają środkami spożywczymi. Przed zakupem upewnij się, czy dany produkt jest lekiem czy z suplementem diety. Opakowanie suplementu diety zawsze zawiera określenie „suplement diety”. Informacje o podejrzeniu produktu niebezpiecznego, w tym sfałszowanego czy nielegalnego suplementu diety, zgłoś do Wojewódzkich Inspektoratów Inspekcji Handlowej lub Powiatowych bądź Głównego Inspektora Sanitarnego lub Wojewódzkich Stacji Sanitarno - Epidemiologicznych.

Witamy. Najprostszym sposobem na dodanie linku jest wklejenie go poprzez użycie kombinacji klawiszy ctrl+v. Proszę spróbować. Pozdrawiamy

Witam, proszę o dokładne opisanie problemu. Poniżej link do onetu: http://www.onet.pl Pozdrawiam, Marcin Świderski

W Polsce nie ma systemu opieki medycznej nad pacjentami w podeszłym wieku. Brakuje geriatrów, a specjalistycznych poradni i oddziałów szpitalnych jest jak na lekarstwo. Główną barierą jest metoda rozliczania świadczeń medycznych przez NFZ, która zakłada finansowanie tylko jednej choroby, choć ludzie starsi z reguły cierpią na kilka schorzeń jednocześnie. Tymczasem z przeprowadzonej przez NIK analizy wynika, że pacjent w podeszłym wieku kompleksowo prowadzony przez geriatrę funkcjonuje lepiej, a jego leczenie kosztuje mniej. Polskie społeczeństwo się starzeje. Osoby w wieku powyżej 65 roku życia stanowią obecnie ok. 14,7 proc. populacji, a w roku 2035 - wg szacunków GUS - będzie ich ponad 23 proc. Prognozy wskazują ponadto dodatkowo na wyraźny wzrost liczby osób w późnej starości, czyli po 80 roku życia. Osoby starsze wymagają odpowiedniej opieki medycznej, dostosowanej do ich potrzeb i specyfiki schorzeń. Zwykle chorują na wiele chorób jednocześnie (co najmniej 3-4) i zażywają sporo lekarstw. Dlatego na świecie od kilkudziesięciu lat rozwijana jest geriatria - specjalistyczna dziedzina medycyny, kompleksowo zajmująca się zdrowiem, chorobami i opieką nad osobami w wieku podeszłym. Geriatria kompleksowo łączy fizyczne, psychiczne, funkcjonalne i społeczne problemy starszych pacjentów, pozwalając całościowo oceniać i rozwiązywać złożone problemy wieku podeszłego. Starszy pacjent odwiedza specjalistów Na podstawie przeprowadzonej kontroli NIK wskazuje na brak powszechnych, kompleksowych i zestandaryzowanych procedur postępowania dedykowanych osobom w wieku podeszłym. W polskim systemie opieki zdrowotnej starszy człowiek ze swoimi dolegliwościami trafia w pierwszej kolejności do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Ten z reguły nie ma wystarczającego przygotowania w zakresie geriatrii (tej dziedziny medycyny nie ma w obowiązkowych programach kształcenia uczelni medycznych) i dlatego traktuje starszego pacjenta, jak każdego innego w średnim wieku: wysyła do specjalisty. A że osoba starsza najczęściej cierpi na wiele chorób jednocześnie, wysyłana jest więc do wielu różnych specjalistów. Każdy z nich z kolei leczy pacjenta w swoim zakresie, często nie zwracając uwagi na inne, wcześniej zaordynowane leczenie. NIK wskazuje, że istnieją skuteczniejsze, mniej uciążliwe i zarazem mniej kosztowne sposoby opieki nad pacjentami w wieku podeszłym. Skutecznie, nowocześnie i przyszłościowo NIK zestawiła roczne koszty leczenia grupy pacjentów powyżej 60 roku życia, którzy byli hospitalizowani na oddziałach geriatrycznych z kosztami leczenia porównywalnej grupy pacjentów oddziałów chorób wewnętrznych. Prześledzono historie pacjentów z 10 najczęściej występującymi schorzeniami (10 najczęściej wykazywanych grup JGP) leczonych na oddziale geriatrii oraz historie porównywalnej grupy pacjentów z tymi samymi chorobami (te same grupy JGP) hospitalizowanych na oddziale chorób wewnętrznych. Wyniki analizy NIK wskazują wyraźnie, że średni jednostkowy koszt wszystkich świadczeń udzielonych w ciągu roku pacjentowi oddziału chorób wewnętrznych (świadczenia udzielone na oddziale + wszystkie pozostałe świadczenia udzielone już po wyjściu ze szpitala), był o 1380 zł wyższy od kosztów leczenia porównywalnego pacjenta na oddziale geriatrycznym*. Wyższy był także roczny koszt leków przyjmowanych przez pacjentów, którzy byli hospitalizowani na oddziałach chorób wewnętrznych: w 2011 r. o 12,6 proc, a w 2013 r. o 10,6 proc. Dlaczego? Na oddziale chorób wewnętrznych, leczy się jedną, podstawową chorobę, na którą skarży się pacjent, także starszy. Natomiast pacjent hospitalizowany na oddziale geriatrycznym przechodzi kompleksową, odpowiednią do swego stanu - wieku i schorzeń - diagnostykę oraz terapię. Dzięki temu opuszcza oddział z lepiej dobranym, celowanym leczeniem, które jest nie tylko skuteczniejsze, ale także mniej uciążliwe, chociażby dzięki ograniczeniu liczby zalecanych leków (w skrajnym ze sprawdzonych przypadku - z siedmiu dotychczas przyjmowanych do trzech). W ten sposób starsza osoba po wyjściu ze szpitala nie musi tak często korzystać z pomocy lekarzy w poradniach specjalistycznych, czy wręcz wracać do szpitala. Takie kompleksowe postępowanie pozwala także efektywniej gospodarować funduszami przeznaczonymi na leczenie pacjentów powyżej 60 roku życia. Brakuje lekarzy, poradni i oddziałów szpitalnych Podstawą kompleksowego systemu opieki geriatrycznej jest odpowiednia liczba lekarzy tej specjalności. NIK zwraca uwagę, że w Polsce liczba geriatrów znacznie odbiega od średniej europejskiej: w połowie 2014 r. było jedynie 321 geriatrów, czyli średnio 0,8 geriatry na 100 tys. mieszkańców. Tymczasem w Niemczech wskaźnik ten wynosi 2,2, w Czechach 2,1, w Słowacji 3,1, a w Szwecji blisko 8. Liczba lekarzy specjalistów w dziedzinie geriatrii w przeliczeniu na 100 tys. Mieszkańców w Polsce i wybranych krajach UE Wykres: Liczba lekarzy specjalistów w dziedzinie geriatrii w przeliczeniu na 100 tys. Mieszkańców w Polsce i wybranych krajach UE - dane Naczelnej Izby Lekarskiej oraz wzorce opieki geriatrycznej w innych krajach, ze szczególnym uwzględnieniem krajów UE, K. Wieczorowska-Tobis, materiał z prezentacji podczas Panelu Ekspertów, Warszawa (opis grafiki) Dodatkowo z racji braku systemu i adekwatnego finansowania geriatrii nie wszyscy lekarze geriatrzy pracują w swojej specjalności. W 2013 r. (według Naczelnej Izby Lekarskiej) w ramach kontraktu z NFZ świadczeń udzielało jedynie 160 geriatrów, czyli zaledwie połowa wszystkich, jakich mamy. Kolejna trudność to brak oddziałów geriatrycznych. Jak wynika z ustaleń kontroli nieliczne istniejące łóżka geriatryczne są zwykle częścią oddziałów innych niż geriatryczne, np. internistycznych. Barierę w tworzeniu specjalistycznych oddziałów i poradni geriatrycznych stanowi sposób rozliczania świadczeń medycznych stosowany obecnie przez NFZ. Fundusz wykorzystuje bowiem tzw. system JGP (Jednorodnych Grup Pacjentów), który zakłada finansowanie tylko jednej choroby czy procedury, z którymi pacjent zgłasza się do leczenia. Do tej pory NFZ nie wyodrębnił Jednorodnych Grup dedykowanych specjalnie osobom starszym, u których leczenia - i jednocześnie finansowania - wymaga kilka chorób równolegle. W związku z tym opieka nad osobami w wieku podeszłym, realizowana zgodnie z zasadami sztuki medycznej, prowadzi dzisiaj do strat dla szpitali. A co za tym idzie - utrzymanie łóżek przeznaczonych dla pacjentów geriatrycznych jest możliwe tylko przy innych oddziałach, bo tam ich koszt bilansuje się leczeniem młodszych chorych, z pojedynczymi schorzeniami. Konsekwencją nieodpowiedniej liczby - łóżek, oddziałów i lekarzy - jest wyraźne zróżnicowanie dostępu do świadczeń geriatrycznych w zależności od województwa. Geriatrów wszędzie jest za mało, ale są miejsca, gdzie sytuacja wygląda wręcz dramatycznie. Na przykład w województwie warmińsko - mazurskim w czasie objętym kontrolą, tzn. do połowy roku 2014, nie było ani jednego szpitalnego łóżka geriatrycznego i ani jednej poradni geriatrycznej. Na tym terenie również żaden lekarz geriatra nie przyjmował pacjentów w ramach umowy z NFZ. Z kolei w województwie zachodniopomorskim kontrakt z Funduszem miał podpisany jeden geriatra. Najlepiej zorganizowana opieka geriatryczna jest w województwie śląskim, na terenie którego 42 lekarzy udzielało świadczeń w zakresie geriatrii. Niewykorzystywane standardy NIK zwraca uwagę, że do dzisiaj Minister Zdrowia nie wprowadził w formie rozporządzenia, czyli powszechnie obowiązującego prawa, „Standardów postępowania w opiece geriatrycznej”, chociaż odpowiedni dokument został opracowany w 2007 r. przez powołany przez Ministra Zespół ds. Gerontologii. Owe Standardy na razie ukazały się jedynie w kwartalniku „Gerontologia Polska”. W ocenie NIK Standardy powinny stanowić podstawę dla tworzenia systemu opieki geriatrycznej. Pokazują one, krok po kroku, jak należy zorganizować opiekę nad pacjentem w podeszłym wieku - począwszy od poradni geriatrycznej, poprzez oddział geriatryczny, po opiekę nad pacjentem już po wyjściu ze szpitala. W Standardach znajduje się także opis Całościowej Oceny Geriatrycznej (COG), która jest fundamentalną procedurą postępowania w geriatrii. Służy ona precyzyjnemu rozpoznaniu problemów zdrowotnych i opiekuńczych osób w podeszłym wieku. Stosowanie Całościowej Oceny Geriatrycznej pozwala skutecznie rozpoznawać problemy, programować leczenie i postępowanie poprawiające sprawność fizyczną oraz umysłową pacjentów w wieku podeszłym. Umożliwia także korzystne dla pacjenta zmniejszenie liczby przyjmowanych leków i ograniczenie innych, dodatkowych świadczeń, np. ponownych hospitalizacji. Kontrola NIK wykazała, że mimo iż procedura Całościowej Oceny Geriatrycznej została wprowadzona do leczenia szpitalnego na początku 2012 r. to nie jest ona powszechnie stosowana. Wykonano ją jedynie u 14,3 proc. pacjentów dla których była przeznaczona. NIK wskazuje, że dużą korzyścią byłoby już, gdyby lekarze podstawowej opieki zdrowotnej wykorzystywali przynajmniej jeden element Całościowej Oceny Geriatrycznej - tzw. skalę VES 13, która w prosty sposób pozwala ustalić, który z pacjentów po 60 roku życia kwalifikuje się do objęcia opieką geriatryczną. Pomocnym i perspektywicznym rozwiązaniem powinny być także zajęcia specjalizacyjne dla studentów medycyny, jednak NIK zwraca uwagę, że wykłady z geriatrii dotychczas prowadzone były na uczelniach wyłącznie jako przedmiot fakultatywny, a zajęcia praktyczne w tej dziedzinie prowadziło tylko pięć spośród jedenastu uczelni medycznych. Wnioski Starzenie się społeczeństw powoduje wzrost kosztów opieki medycznej i świadczeń socjalnych. Stanowi także wyzwanie organizacyjne dla całego systemu opieki zdrowotnej. Wobec takiej sytuacji, NIK wskazuje na naglącą potrzebę budowania skutecznego systemu opieki nad osobami w podeszłym wieku oraz sieci wsparcia dla ich rodzin. W ocenie NIK, wobec prognoz zmian demograficznych, niezbędne jest wprowadzenie przez Ministra Zdrowia pełnego systemu opieki zdrowotnej dla osób w podeszłym wieku. Kontrola NIK wykazała, że dobrze zorganizowany system opieki geriatrycznej oraz adekwatna wycena świadczeń, są korzystniejsze dla pacjenta i tańsze dla płatnika. Ponadto NIK wskazuje także, że rzetelna analiza potrzeb, leży w gestii zarówno organizatora systemu, jak i płatnika świadczeń, i powinna w krótkim czasie wskazać rejony szczególnego deficytu opieki geriatrycznej, a wycena świadczeń dedykowanych geriatrii powinna być tak skonstruowana, by warunki finansowe umożliwiały tworzenie nowych placówek geriatrycznych. Organizatorzy systemu opieki geriatrycznej dla osób w podeszłym wieku, m. im. z uwagi na specyfikę tej grupy pacjentów, winni również zadbać o właściwy przekaz informacji dotyczących opieki medycznej dla osób starszych. Brak zrozumienia w społeczeństwie idei i racji tworzenia systemu opieki geriatrycznej również stanowi ograniczenie w korzystaniu z tych świadczeń. * Po zakończeniu kontroli obejmującej lata 2011 - 2013 NFZ przekazał NIK dodatkowe informacje, że w roku 2014 koszt samego tylko pobytu pacjenta w podeszłym wieku na oddziale geriatrycznym był o 300 zł wyższy od kosztów pobytu porównywalnego pacjenta w oddziale chorób wewnętrznych. W związku z tym NIK dokonała dodatkowej analizy na podstawie uzupełnionych danych z NFZ za rok 2014, z której wynika, że koszty pobytu porównywalnych pacjentów w oddziale geriatrii i oddziale chorób wewnętrznych różnią się nieznacznie (o 38 -108 zł). Ta dodatkowa analiza wzmacnia stanowisko NIK co do różnicy kosztów na korzyść opieki geriatrycznej.

W Polsce sezon wzmożonych zachorowań na grypę trwa od października do kwietnia następnego roku, przy czym szczyt zachorowań przypada między styczniem a marcem. Rejestruje się wtedy od kilkuset do kilku milionów zachorowań na grypę i choroby grypopodobne, którym w wielu przypadkach można było skutecznie zapobiec... Zachorowania mogą być wywoływane przez ponad 200 różnych gatunków wirusów. Najczęstszą przyczyną zachorowań są wirus grypy typu A i B, wirus RS oraz wirusy paragrypy. W porównaniu z zachorowaniami wywołanymi innymi wirusami, zachorowania na grypę mogą wywoływać poważne powikłania, równocześnie jednak dostępne są skuteczne szczepienia ochronne przeciw grypie. W porównaniu z zachorowaniami wywołanymi innymi wirusami, zachorowania na grypę mogą wywoływać poważne powikłania, równocześnie jednak dostępne są skuteczne szczepienia ochronne przeciw grypie. Grypa przenosi się z osoby na osobę drogą kropelkową podczas kichania, kaszlu lub w wyniku bezpośredniego kontaktu ze świeżą wydzieliną z dróg oddechowych zakażonych osób. Objawy grypy są niecharakterystyczne, lecz najczęstsze jest gwałtowne wystąpienie: - objawów ogólnych – wysokiej gorączki, dreszczy, bólów mięśni, bólów głowy (najczęściej okolicy czołowej i zagałkowy), uczucia rozbicia i osłabienia, złego ogólnego samopoczucia, - objawów ze strony układu oddechowego - suchego kaszlu, bólu gardła i nieżytu nosa (zwykle o niedużym nasileniu). U małych dzieci obraz kliniczny może być całkowicie niecharakterystyczny - obejmować zmienione zachowanie dziecka, senność lub rozdrażnienie, brak apetytu, wymioty. Choroba zwykle ustępuje samoistnie po 3-7 dniach, ale kaszel, zmęczenie i uczucie rozbicia mogą się utrzymywać do ok. 2 tyg. Najczęstsze powikłania grypy to zapalenia ucha środkowego oraz angina paciorkowcowa. Grypa może prowadzić również do ciężkich powikłań - najczęstsze to zapalenie płuc, do rzadszych należą zapalenie mięśnia sercowego, mózgu i opon mózgowych. Powikłania występują najczęściej u dzieci do lat 2, osób z chorobami przewlekłymi, osób po 60 r.ż. i kobiet w ciąży. Śmiertelność grypy sezonowej wynosi 0,1–0,5% (tzn. umiera 1–5 na 1000 osób, które zachorowały), przy czym 90% zgonów występuje u osób po 60 r.ż. Tak jak w przypadku innych chorób wywoływanych przez wirusy antybiotyki są nieskuteczne i leczenie jest głównie objawowe. Zaleca się pozostanie w domu i odpoczynek, picie dużej ilości płynów, stosowanie niesterydowych środków przeciwzapalnych – uwaga: u dzieci poniżej 16 r.ż. nie należy stosować salicylanów. U małych dzieci niezwykle istotne jest nawadnianie i obniżanie gorączki, która może doprowadzić do wystąpienia drgawek gorączkowych. W przypadku osób należących do grup ryzyka lekarz może zadecydować o zastosowaniu leków antywirusowych (oseltamivir, zanamivir). Należy jednak podkreślić, iż najskuteczniejszą metodą uniknięcia zachorowania i związanych z nim powikłań jest profilaktyka pod postacią corocznego szczepienia poprzedzającego sezon zachorowań na grypę. W Polsce dostępne są (na receptę) szczepionki przeciwko grypie produkowane przez kilka firm. Ich skład jest zgodny z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia i obejmuje 3 szczepy wirusa, krążące w danym sezonie. Kwalifikację osoby do szczepienia przeprowadza lekarz, a samo szczepienie może być wykonywane wyłącznie przez lekarza lub pielęgniarkę. Ze względu na zmienność antygenową grypy wynikającą ze zdolności wirusa do spontanicznych mutacji konieczne jest coroczne ponawianie szczepienia, aby chronić się przed nowymi szczepami wirusa. Osoby, u których występuje jeden lub więcej z poniższych objawów takich jak gorączka, bóle głowy, bóle mięśni, ból gardła, katar, dreszcze, poczucie ogólnego rozbicia - mogą być chore na grypę. Co robić, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania na grypę oraz chronić przed nią innych? - zaszczep siebie i swoją rodzinę przeciw grypie, - przestrzegaj zasad higieny oddychania – w czasie kaszlu i kichania zakrywaj nos i usta chusteczką jednorazową, - poza domem i w podróży zawsze miej przy sobie żel do rąk lub zapas jednorazowych chusteczek nasyconych roztworem alkoholu, gdyż warunki w podróży rzadko zapewniają możliwości częstego mycia rąk, - jeśli chusteczki jednorazowe lub żel właśnie ci się skończyły, kichaj lub kaszl w zgięcie łokciowe – twoje dłonie nie zostaną skażone wirusem, - w środkach transportu zbiorowego unikaj niepotrzebnego dotykania powierzchni i elementów ich wyposażenia, - unikaj bliskiego kontaktu „twarz w twarz” z innymi podróżnymi, - unikaj masowych zgromadzeń, - zadbaj, aby również twoje dziecko przestrzegało powyższych zaleceń. Nie lekceważ grypy – chroń siebie i innych - przy wystąpieniu objawów takich jak gorączka, bóle głowy, bóle mięśniowo-stawowe, kaszel, ból gardła zostań w domu, w przypadku nasilenia objawów – zwłaszcza wystąpienia duszności - niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem.

Urząd Komunikacji Elektronicznej otrzymuje sygnały od abonentów oraz samych przedsiębiorców telekomunikacyjnych o niepokojącym zjawisku, które w ostatnim czasie ponownie jest wykorzystywane przez oszustów. Sprawa dotyczy metody oszukiwania abonentów (najczęściej sieci telefonii komórkowych) poprzez wykorzystywanie ich skłonności do oddzwaniania na nieodebrane połączenia. Takie połączenia przychodzą często w godzinach wieczornych i w nocy, co jest celowym działaniem, aby skłonić użytkownika do oddzwonienia. Mechanizm działania samego procederu jest stosunkowo prosty i opiera się przede wszystkim na nieuwadze czy nadmiernym zaufaniu samego użytkownika. Najczęściej na numer użytkownika dzwoni zagraniczny numer często z „egzotycznego" kraju np. z Republiki Konga lub Wybrzeża Kości Słoniowej, tj. krajów, których międzynarodowe numery kierunkowe (+243) oraz (+225) pozostawione na wyświetlaczu aparatu użytkownika jako połączenia nieodebrane mogą sugerować, że są to połączenia krajowe. Początek międzynarodowego numeru kierunkowego np. Demokratycznej Republiki Konga (+243.....) lub Wybrzeża Kości Słoniowej (+225...) może być mylony przez użytkownika z numerem kierunkowym strefy np. 22 - Warszawa, 24 - Płock. UKE otrzymuje wiele sygnałów, że pojawiają się także numery przypominające polskie numery komórkowe - np. 703….., które wykorzystują ten sam mechanizm „naciągania” abonentów. Oszuści najczęściej kierują połączenia na numery komórkowe losowo wybranych użytkowników i oczekują, że ktoś z nich oddzwoni pod wyświetlony numer. Nieświadomi podstępu użytkownicy często oddzwaniają na ten numer i są obciążani przez operatorów kosztami jak za połączenia międzynarodowe. Zdarza się również, że celowo połączenia te są wydłużane - np. w słuchawce użytkownikowi symulowany jest sygnał rozłączenia i jeżeli użytkownik nie rozłączy połączenia w aparacie (nie naciśnie czerwonej słuchawki) połączenie trwa nadal, co za tym idzie, operator nalicza dalej opłaty za to połączenie. Jeżeli nie spodziewasz się telefonu z zagranicy, a wyświetlony na Twoim telefonie numer jest zadziwiająco długi lub zupełnie nie kojarzysz międzynarodowego numeru kierunkowego kraju pochodzenia tego numeru - zachowaj ostrożność! Oddzwaniaj z głową! Zwracaj uwagę, na jaki numer oddzwaniasz. Przed nawiązaniem połączenia, bądź odpisaniem - należy sprawdzić czy dany numer nie jest numerem zagranicznym (połączenia międzynarodowe są drożej płatne) lub też czy nie należy do zakresu numeracji wykorzystywanej do świadczenia usług o podwyższonej opłacie (np. 0708-XXX-XXX).

Domowe czujki dymu prosty sposób na zabezpieczenie domu przed pożarem. W Polsce co roku, w pożarach domów jednorodzinnych ginie dziesiątki osób. 60-70 proc. przypadków to ofiary zetknięcia z dymami i toksycznymi produktami spalania, takimi jak tlenek węgla, chlorowodór, cyjanowodór. Pomimo tego, że bezpośrednią przyczyną śmierci są najczęściej silnie trujące produkty spalania i rozkładu termicznego, ciągle bardzo mało popularne jest wyposażanie domów w czujki dy­mu. Urządzenia te wprawdzie nie zapobiegają powstaniu pożaru, ale skutecznie mogą zaalarmować lokatorów mieszkania, w którym powstał pożar. Umożliwia to w wielu wypadkach szybkie opuszczenie objętego pożarem domu oraz ugaszenie ognia w zarodku co znacznie ogranicza straty. Domowe czujki dymu znajdują nabywców w wielu krajach na świecie. Wynika to ze świadomości, że w warunkach pożaru ryzyko utraty życia gwałtownie rośnie. Badaniaw Wielkiej Brytanii i USA potwierdziły, że zastosowanie urządzeń wczesnego ostrzeganiao pożarze redukuje ryzyko śmierci o 40 % i więcej. W ciągu 30 lat obecności domowych czujek dymu na świcie, znalazły one uznanie jako doskonałe urządzenia detekcji w takich instytucjach jak ANSI (American National Standards Institute), AS (Australian Standard),BS (British Standard), ULC (Underwriters Laboratories Canada) and ULI (Underwriters Laboratories Inc). Świadczy to o dużej wadze jaką przykłada się w niektórych krajach do prostych urządzeń wczesnego ostrzegania o pożarze. W krajach takich jak Nowa Zelandia, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Kanada, domowe czujki dymu uratowały życie wielu osobom, które nieświadomie znalazły się w niebezpieczeństwie. Statystyki pożarów w zależności od miejsca powstania pokazują, że najwięcej pożarów występuje w kuchni. Także w kuchni 41 proc. wypadków zwianych jest z obrażeniami ciała. Natomiast miejscem występowania największej ilości ofiar śmiertelnych jest pokój wypoczynkowy i jadalnia (42 proc. ogółu przypadków śmiertelnych). Pomimo dużej ilości pożarów w kuchni normy nie zalecają stosowania tam czujek, ze względu na dużą ilość alarmów fałszywych. Zalecane zasady rozmieszczania czujek domowych opierają się przede wszystkim na umieszczeniu czujki w korytarzu na każdej z kondygnacji. Standardy budowlane w Wielkiej Brytanii, oraz amerykańska norma NFPA 74 (brak polskich uregulowań) wymaga, aby każdy dom jednorodzinny był wyposażony w co najmniej jedną czujkę na jedną kondygnację!. Dodatkowo, czujki te muszą być połączone, aby w razie alarmu jednej wszystkie dawały sygnał do ewakuacji. Wymóg stosowania jednej czujki na każdą kondygnację wynika z przeprowadzenia wielu badań na podstawie których stwierdzono, że tylko takie rozwiązanie daje możliwość szybkiego poinformowania o zdarzeniu. Wiele ludzi decyduje się jednak na zakup tylko jednej czujki pomimo tego, że w domu jest więcej niż jedna kondygnacja. W takiej sytuacji dla bezpieczeństwa należałoby ją umieścić na wyższej kondygnacji. Między innymi z tego powodu, że będzie ona miała możliwość wykrycia pożaru zarówno na parterze jak i na wyższej kondygnacji. Z testów wynika, że bardziej prawdopodobne jest usłyszenie czujki znajdującej się na górnej kondygnacji niż na parterze. Sposób instalowania w jednopoziomowym domu: - Jeżeli dom ma 1 kondygnację należy zainstalować pierwszą (podstawową) czujkę pożarową w korytarzu lub holu pomiędzy sypialnią a pokojem wypoczynkowym. Czujkę należy umieścić jak najbliżej pokoju wypoczynkowego. Należy upewnić się, czy będzie ona słyszalna w każdej części domu, nawet przy zamkniętych drzwiach. - Jeżeli dom jest bardzo duży, a korytarze lub hol jest szeroki, jedna czujka będzie niewystarczająca. W domu, w którym znajduje się więcej niż 1 sypialnia, czujka powinna być ulokowana pomiędzy sypialniami i pokojem wypoczynkowym. - Jeżeli dom na więcej niż 1 kondygnację najlepszym miejscem dla umieszczenia czujek dymu jest hol na parterze, w pobliżu klatki schodowej, ponieważ właśnie tam istnieje największe prawdopodobieństwo wykrycia pożaru. Druga czujka powinna być zainstalowana na schodami w wyższej kondygnacji ponieważ pierwsza czujka mogłaby nie wykryć pożaru na 1 piętrze. Prosta instalacja i łatwa konserwacja to dodatkowe atuty przemawiające za zainstalowaniem czujki w każdym domu. W Polsce nie ma obowiązku instalowania tego typu urządzeń w domach, tak jak ma to miejsce w niektórych krajach na świecie. Należy się jednak zastanowić „czy nie lepiej zapobiegać niż później leczyć”?. W obecnym czasie pojawiły się doskonałe czujki dymu polskiej produkcji produkowane w wersji zasilanej z baterii oraz umożliwiającej podłączenie do instalacji np. antywłamaniowej. Można je zakupić w dobrych sklepach z instalacjami pożarowymi i włamaniowymi.

Kupując jaja, nie tylko na Wielkanoc, warto sprawdzić skąd one pochodzą i w jakich warunkach żyją znoszące je kury. Kod na jajku: 3/PL/AABBCCDD 3 – chów klatkowy Obcięte dzioby, podcięte ścięgna. Przestrzeń 50x50 dla ośmiu kur. Zautomatyzowany proces karmienia i oczyszczania klatki. Kury tarzają się we własnych odchodach, nie mogą się prawie poruszać. Nie widzą w życiu światła słonecznego, a sztuczne oświetlenie budzi je co 1,5 godziny, przyspieszając naturalny cykl produkcji jajka. Kury otrzymują duże dawki antybiotyków i hormonów. Żyją o połowę krócej niż normalnie hodowane kury, umierają w męczarniach. 2 - chów ściółkowy Zapomnijmy o wolnym wybiegu. Kury trzymane są w budynkach, przy zagęszczeniu 9 ptaków na metr kwadratowy powierzchni użytkowej. Wolność i przestrzeń życiowa tych kur są ograniczone, ale przynajmniej mogą czasem zażywać kąpieli w piasku, drapać i korzystać z grzęd. W zależności od dobrej woli producenta warunki chowu ściółkowego mogą przypominać hotel pracowniczy lub lekki obóz pracy. 1 - chów wolnowybiegowy Kury mają stały dostęp do wybiegu na świeżym powietrzu. Mogą poruszać się swobodnie, rozprostować skrzydła, więc mają silne kości. Korzystają z grzęd i zachowują się jak na kury przystało. Może nie jest to luksusowy hotel, ale na pewno solidny, trzygwiazdkowy. 0 - chów ekologiczny Ptaki są wolne, spacerują po trawie, grzebią w ziemi, dziobią. Hodowane są tradycyjnie, jak za czasów naszych babć i prababć. Innymi słowy – kurze El Dorado, drobiowy Eden. PL – kraj pochodzenia (PL wskazuje na Polskę) AABBCCDD - weterynaryjny numer identyfikacyjny producenta: AA - kod województwa BB - kod powiatu CC - kod zakresu działalności DD - kod firmy w danym powiecie

Wszystkim Opiekunom życzymy w Nowym Roku wiele zdrowia i spełnienia marzeń. Oby każdy z Was mógł na jego zakończenie powiedzieć: Dziękujemy za udział w dyskusjach w przedpremierowej wersji forum opiekunkaradzi.pl. Do usłyszenia za rok!

W tym roku w Polsce wzrok straci 4 tysiące osób. Wiele z nich z powodu AMD – związanego z wiekiem zwyrodnieniowym zapaleniem plamki żółtej. Age-related Macular Degeneration to jedna z najczęstszych przyczyn całkowitej utraty wzroku u seniorów. U osób starszych często dochodzi do uszkodzenia centralnej części siatkówki oka, które prowadzi do pogorszenia widzenia, a z czasem do całkowitej utraty wzroku. To AMD – Age-related Macular Degeneration, choroba, którą dotkniętych jest 11 mln ludzi na świecie. Najczęściej występuje u osób po 50. roku życia, a liczba zachorowań wzrasta wraz z wiekiem. Choroba pojawia się w dwóch postaciach. - Może dojść do powstania tzw. postaci suchej AMD i do postaci wilgotnej AMD – wyjaśnia lekarz okulista, dr Anna Korczak Fudale. – W postaci suchej dominują objawy zaniku siatkówki. W postaci wilgotnej dochodzi do powstawania nowych naczyń krwionośnych. Nowe naczynia pękają, dochodzi do wylewów krwi i w ten sposób do uszkodzeń siatkówki. Postać wilgotna AMD jest groźniejsza, gdyż doprowadza do prawie całkowitej utraty wzroku. Leczenie AMD wymaga niszczenia tworzących się w oku nowych naczyń krwionośnych. Najskuteczniejsze jest podanie leku, którego jedna dawka kosztuje ok. 3,5 tys. złotych. Niestety, trzeba ich podać nawet 10. Dlatego Narodowy Fundusz Zdrowia podjął decyzję o finansowaniu takiego leczenia. Maciej Dworski, zastępca prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia ds. medycznych, zapewnia, że Fundusz chce w ten sposób ułatwić dostęp do leczenia tym pacjentom, którzy do tego leczenia w sposób rokujący poprawę się kwalifikują. - Jeśli chodzi o leczenie wysiękowej postaci zapalenia plamki żółtej, należy wspomnieć, że nie uruchamiamy procesu nowego, tylko to leczenie już było realizowane w ramach środków Narodowego Funduszu Zdrowia. Obecny kształt tego mechanizmu jest kolejny etapem doskonalenia metody – mówi Dworski. - Wprowadzenie bezpłatnego dostępu do leczenia wysiękowej postaci AMD to jest wielka szansa dla osób, które zaczynają chorować, na to, że dłużej zostaną osobami widzącymi – podkreśla Małgorzata Pacholec, prezes Stowarzyszenia Retina Amd Polska i dyrektor Biura Zarządu Głównego Polskiego Związku Niewidomych. Zachorować może każdy, dlatego bardzo ważna jest profilaktyka. Pacjenci sami mogą oceniać rozwój AMD poprzez regularne wykonywanie Testu Amslera. Należy pamiętać także o badaniach okulistycznych, bo wczesne leczenie choroby może uratować wzrok. - Obowiązkowo każdy, kto skończył 40 lat, powinien się badać raz do roku. Po 40. roku życia bardzo często występuje jaskra, a później, po 50. zwyrodnienie plamki związane z wiekiem. Badania okulistyczne powinny być badaniami rutynowymi dla osób po 40. roku życia – przypomina dr Anna Korczak Fudalej. Za przykładem innych krajów, również w Polsce powstało stowarzyszenie wspierające osoby, które tracą wzrok ze względu na choroby siatkówki. - 20 lat temu wraz z kilkunastoma kolegami, cierpiącymi na te same schorzenia, co ja, utworzyliśmy właśnie Polskie Stowarzyszenie Retinitis Pigmentosa, które kilka lat temu przemianowaliśmy na Stowarzyszenie Retina AMD Polska – mówi Małgorzata Pacholec. - Wspieramy i przekonujemy, że nawet jeśli się nie widzi albo widzi się bardzo słabo, można żyć aktywnie, można żyć wartościowo, można mieć nadal swoje pasje, mieć czas na swoje szaleństwa i być wesołym i uśmiechniętym człowiekiem, chociaż człowiekiem żyjącym na co dzień w obliczu różnych barier i problemów – przekonuje Robert Więckowski, wiceprezes Stowarzyszenia Retina AMD Polska. Przyczyna AMD jest nieznana. Najczęściej chorują na nią osoby, które mają zmiany miażdżycowe w naczyniach, oraz te z nadciśnieniem i palące papierosy. Zdrowy tryb życia oraz regularne badania diagnostyczne mogą zmniejszyć ryzyko utraty wzroku. Objawy AMD: 1. Pogorszenie widzenia - zauważalne zwłaszcza przy czytaniu, czytane litery są zamazane i niewyraźne, 2. Zniekształcenia obrazu - tzw. metamorfopsje, powiększenie lub pomniejszenie obrazu, 3. Krzywienie linii prostych, 4. Mroczek centralny - ciemna plama w centrum pola widzenia, 5. Obniżone poczucie kontrastu i widzenia barwnego - oglądane kolory są słabiej wysycone.

Witamy serdecznie! Agencja została dopisana do tematu opinii. Dziękujemy za zgłoszenie i pozdrawiamy. Redakcja forum

fgdftestnowy

testtest

Adamos1, nie było ironii (w opiece dominują kobiety, w górnictwie mężczyźni). Przy wyborze nazwy forum kierowaliśmy się oczywistymi względami. Ale mamy nadzieję, że panów ona nie zniechęci i że będzie ich tu coraz więcej. Czy film z Pana udziałem jest dostępny w sieci? Pozdrawiamy!

Adomos1, witamy, miło nam, ze jest Pan z nami. Nie zapominamy o mężczyznach. Statystyk jednak nie oszukamy. Forum i branżę opiekuńczą zdominowały kobiety. Rozważymy stworzenie forum górników. ;) Nazwiemy go na pewno górnikradzi.pl. I wtedy adamosKA1 zada podobne pytanie. Korzystając z okazji zadamy pytanie: Co sprawiło, że zajął się Pan pracą w opiece? Życzymy spokojnego wieczoru. Do zobaczenia na forum! Redakcja

Ogród dla wielu ludzi jest pasją, miejscem relaksu. Jednak żeby utrzymać ogród w odpowiednim stanie, niezbędne jest jego regularne nawadnianie. Sposobem na regularne nawadnianie ogrodu może być profesjonalny system rur. Jest wstanie wykonać wszystkie czynności potrzebne do nawadniania naszego ogrodu. Jak to działa? System nawadniający to rozprowadzona pod powierzchnią gruntu sieć rur (najczęściej polietylenowych), uzbrojona w elementy zraszające (zraszacze, głowice deszczujące, mikrozraszacze, linie kroplujące) oraz elektrozawory umieszczone zazwyczaj w specjalnej skrzynce zaworowej. Całością systemu zarządza sterownik, uwzględniając poziom opadu przy pomocy czujnika opadu, co skutkuje w przypadku deszczu wyłączeniem systemu. Kolejną funkcją sterownika jest podawanie określonej ilość wody, tj. tylko takiej, jaka jest wymagana dla danych sekcji systemu. Zalety: - oszczędność wody sięgająca nawet 50 proc., - eliminuje efekt tzw soczewki – pozostałe na roślinach krople wody tworzą soczewkę która podczas padania promieni słonecznych niszczy liście roślin. Dlatego też zaleca się nawadnianie ogrodów nocą, - strumień wody wydobywający się z zraszaczy jest rozproszony nie powoduje to wypłukiwania ziemi, nasion, - woda rozprowadzana jest równomiernie, - linie kroplujące zainstalowane w systemie dostarczają wodę bezpośrednio do korzeni, jest to wymagany sposób podlewania nie których gatunków roślin. - największą korzyścią z systemu nawadniającego jest fakt że jest on bezobsługowy.

Każda nawet najmniejsza rzeka może spowodować podtopienie lub zalanie terenu wokół niej. Zagrożenie powodziowe możliwe jest również na innych obszarach podczas wystąpienia obfitych opadów. Pogotowie przeciwpowodziowe - wprowadza się, gdy poziom wody w rzece wzrasta do poziomu ostrzegawczego i nadal się podnosi. Alarm powodziowy - ogłasza się (z uwzględnieniem warunków lokalnych), gdy poziom wody w rzece osiągnie stan alarmowy, a prognoza hydrologiczna przewiduje dalszy przybór wód. Przed powodzią ● dowiedz się u władz lokalnych, jakie jest zagrożenie i ryzyko powodziowe Twojego miejsca zamieszkania, a ponadto gdzie zlokalizowane są miejsca tymczasowego zakwaterowania ewakuowanej ludności, zwierząt, pojazdów i innego mienia; ● rozważ możliwości zabezpieczenia budynku przed powodzią poprzez uszczelnienie drzwi i piwnic materiałami wodoodpornymi; ● ubezpiecz siebie i rodzinę oraz swój majątek; ● zapoznaj się z powodziowymi sygnałami ostrzegania i alarmowania zazwyczaj jest to dźwięk syreny alarmowej, gong lub specjalny sygnał dzwonów kościelnych; ● upewnij się, że wszyscy członkowie Twojej rodziny, zwłaszcza dzieci, wiedzą co robić w razie powodzi; naucz dzieci jak i kiedy wezwać policję, straż pożarną i inne służby oraz podmioty ratownicze. ● usuń z terenu posesji pojazdy i postaw je w bezpieczne miejsce. W czasie zagrożenia powodziowego ● włącz odbiornik na częstotliwość lokalnej stacji radiowej w celu wysłuchania komunikatów o zagrożeniu i sposobach postępowania; ● miejsca sypialne i najcenniejsze rzeczy przenieś na górne kondygnacje budynku; ● zabezpiecz dokumenty osobiste Twoje i Twojej rodziny, np. poprzez przywiązanie przedmiotów i urządzeń do stabilnych elementów, tak aby nie zostały zabrane przez wodę; ● zgromadź w domu niezbędne zapasy niepsującej się żywności oraz czystej wody; ● przygotuj się do ewentualnej ewakuacji prewencyjnej lub ratowniczej, zapakuj dokumenty i najcenniejsze części dobytku; ● zabezpiecz się w odpowiednią ilość źródeł światła - latarki, świece, zapasowe baterie; ● uzgodnij z domownikami sposoby porozumiewania się w razie rozdzielenia. Najlepiej przekazujcie informacje o swoim miejscu pobytu wspólnym znajomym lub rodzinie zamieszkałej poza terenem zagrożonym powodzią; ● jeśli możesz odeślij dzieci i osoby starsze w bezpieczne miejsce, np. do rodziny, znajomych; ● przygotuj się do ochrony swojego domu i dobytku przed skutkami powodzi (przygotuj worki z piaskiem); ● usuń z terenu posesji pojazdy i przemieść je w bezpieczne miejsce; ● usuń z najbliższego otoczenia wszystkie toksyczne substancje, takie jak pestycydy i środki owadobójcze; ● jeśli masz jakieś zwierzęta, znajdź dla nich bezpieczne miejsce; pamiętaj, aby w chwili nadejścia powodzi nie były uwiązane i w razie zaistnienia takiej potrzeby, mogły same się uratować, najlepiej jeśli pozwolisz na ich ewakuację prewencyjną; ● jeśli masz dostęp do Internetu, monitoruj prognozy pogody i stanu zagrożenia. W czasie powodzi ● kiedy pojawi się nagłe zagrożenie powodziowe, wyłącz główne zasilanie elektryczne, odłącz sieć gazową i wodociągową, a także zamknij zasuwy (zawory) sieci kanalizacyjnej, zatkaj kratki ściekowe oraz uszczelnij szambo; ● jeśli posiadasz telefon komórkowy miej go pod ręką; ● włącz radioodbiornik zasilany bateriami na częstotliwość lokalnej stacji radiowej, aby uzyskać najnowsze informacje o sytuacji. Zazwyczaj radio podaje także informacje o zagrożeniu i sposobach postępowania; ● przygotuj się do ewentualnej ewakuacji. Pamiętaj że osoby dorosłe powinny mieć przy sobie nie więcej niż 50 kg bagażu; ● miej pod ręką apteczkę pierwszej pomocy i niezbędne leki używane przez domowników, niezbędny zapas jedzenia i wody pitnej, ciepłe ubrania, śpiwory i koce (zgromadź je w górnych partiach domu, mieszkania); ● nie używaj w gospodarstwie domowym wody ze studni ani wody gruntowej; ● w przypadku niebezpieczeństwa natychmiast przemieść się na wyżej położone tereny; ● w przypadku nakazu opuszczenia domu, zrób to natychmiast. Dzieciom znajdującym się pod Twoją opieką przypnij do ubrania karteczkę z ich imieniem i nazwiskiem oraz kontaktem do ich opiekunów; ● jeśli czas pozwoli, zostaw wiadomość dla innych z informacją dokąd i kiedy wyjechałeś, jeśli posiadasz skrzynkę na listy, to zostaw wiadomość właśnie tam; ● jeśli musiałeś opuścić swój dom, zarejestruj się w punkcie ewidencyjnym w ten sposób łatwiej odnajdzie cię rodzina; ● jeśli poruszasz się własnym samochodem i ugrzęźniesz na zalanym obszarze, szybko opuść pojazd. Najlepiej jedź tylko drogami wyznaczonymi przez władze; ● jeżeli masz sprzęt pływający (pontony, łodzie),utrzymaj go w sprawności i używaj go wyłącznie podczas zagrożenia życia – prąd wody może porwać sprzęt wraz z osobami; ● pamiętaj, że nawet 15-centymetrowa warstwa wody może cię przewrócić. Nie próbuj także przejeżdżać przez wodę powodziową samochodem lub pozostawać w nim w przypadku jego unieruchomienia; ● jeżeli woda szybko się przemieszcza, nie chodź po zalanych obszarach; ● postaraj się nie panikować, bądź rozsądny, zachowaj trzeźwość umysłu; ● staraj się pomagać innym, w tym podmiotom ratowniczym. ● jeśli czas pozwoli, zostaw wiadomość dla innych z informacją dokąd i kiedy wyjechałeś, jeśli posiadasz skrzynkę na listy, to zostaw wiadomość właśnie tam; Wymachując w czasie powodzi kolorową flagą lub kawałkiem materiału, możesz prosić o pomoc: Biała flaga - chcesz opuścić miejsce, w którym jesteś. Czerwona flaga - potrzebna pomoc medyczna. Niebieska flaga - prosisz o jedzenie i wodę. Znaki sygnalizacyjne stosowane dla pilotów śmigłowców (np. na dachach): X - potrzebna pomoc medyczna. V - potrzebna pomoc (Yes). N - niepotrzebna pomoc (No). Po powodzi ● słuchaj komunikatów radiowych i telewizyjnych; ● jak najdłużej pozostań poza zasięgiem wód powodziowych i zatorów lodowych; ● nie wracaj do domu dopóki władze nie ogłoszą, że jest to bezpieczne oraz nie zostanie przywrócone zaopatrzenie w wodę pitną, usprawniony system kanalizacji i usunięte odpady; ● sprawdź fundamenty Twego domu czy nie ma pęknięć lub innych uszkodzeń, a w przypadku wątpliwości zgłoś to do nadzoru budowlanego, władz samorządowych i do ubezpieczyciela; ● upewnij się, że budynek nie grozi zawaleniem - sprawdź ściany, podłogi, okna i drzwi, uważaj na poluzowane tynki i sufity. Budynki, które znalazły się w zasięgu zalania (nie tylko przy głównym nurcie), po ustąpieniu wód mogą zachowywać się niestabilnie; ● sprawdź instalację elektryczną i gazową; ● jeśli to możliwe, przed przystąpieniem do usuwania skutków powodzi w Twoim domu zrób zdjęcia bądź zapis wideo zastanych uszkodzeń. Materiał ten przydatny będzie dla firmy ubezpieczeniowej przy ubieganiu się o odszkodowanie, pomoże udokumentować straty. Wielkość strat powodziowych zgłoś niezwłocznie w firmie ubezpieczeniowej; ● w ramach możliwości włącz się do pomocy w usuwaniu skutków powodzi; ● zalane pomieszczenia zdezynfekuj, wywietrz, wysusz i odmaluj (szczególnie jeśli przechowujesz w nich żywność, przygotowujesz posiłki lub jeżeli przebywają w nich dzieci). Meble odsuń od ścian na co najmniej 20 cm i podnieś minimum 5 cm od podłogi; ● wyrzuć całą żywność, która miała kontakt z wodą powodziową a do celów spożywczych używaj tylko wody butelkowanej lub dowożonej beczkowozami przeznaczonymi do wody pitnej.