Ankka2

Dziękuję za kawę. Na darmową to i jutro wpadnę. Pozdrowienia dla wszystkich!

Puls jest też zależny także od sprawności.

Kocury i kocurki, nie mieliśmy na to żadnego wpływu więc pozostaje czekać i reagować na bieżąco. Często diabeł nie taki straszny jak go malują, chociaż tu diabeł sam się malował. Pożyjemy, zobaczymy.

Hej, hej. Wiem, że ten temat był poruszany w 2018 roku, ale być może po tylu latach patrzymy na niego inaczej. Piszę o tym pod wpływem eutanazji, której za granicą poddała się Barbara Nawratowicz. "Sama wszystko zorganizowała i opłaciła. W ostatniej chwili była ze swoimi przyjaciółmi. Na ten dzień wybrała 10 maja, bo to dzień jej urodzin - opowiada jej przyjaciel Bogdan Micek. Eutanazja w Polsce jest zakazana, ale rośnie poparcie dla jej legalizacji. To także oznaka malejących wpływów Kościoła katolickiego". Zwłaszcza my opiekunki, lekarze czy pielęgniarki widzimy różne końce i mamy pewnie wyrobione zdanie na temat odchodzenia. Pytam się dlaczego Państwo nie pozwala mi zdecydować samej? Dlaczego mam się oglądać na kościół katolicki jeżeli mam inne zdanie? Jakie Wy macie zdanie? Żeby było jasne - piszę o świadomej decyzji, po spełnieniu wszystkich wymagań. Ja zacznę i napiszę, że czym dalej tym mi bliżej do tego, bym mogła zdecydować jak chcę umrzeć, czyt. chcę mieć prawo do zdecydowania, chcę mieć prawo wybrania eutanazji we własnym kraju. Po co? Na wszelki wypadek.

Zwierzęta A _ _ P _ _ R (rzecz)

Najgorszy moment to ten w którym uświadamiasz sobie przy kasie że nie wzięłaś reklamówki i trzeba kupić kolejną.

piła, piłka, pik, pika, kiła, ar, raz, ikar, kir, rak, karp, kał, rap, park, para, pił, prał, kra Opiekunka

Wszędzie dobrze, ale w opiece najlepiej

Uśmiałam się! Michał już nie rzuci. Dzień dobry i miłego wszystkim.

A ja tu zostawię wiersz Wisławy Szymborskiej, piękny. Wcale nie o kocie. A na pewno nie tylko. Kot w pustym mieszkaniu Umrzeć – tego nie robi się kotu. Bo co ma począć kot w pustym mieszkaniu. Wdrapywać się na ściany. Ocierać między meblami. Nic niby tu nie zmienione, a jednak pozamieniane. Niby nie przesunięte, a jednak porozsuwane. I wieczorami lampa już nie świeci. Słychać kroki na schodach, ale to nie te. Ręka, co kładzie rybę na talerzyk, także nie ta, co kładła. Coś się tu nie zaczyna w swojej zwykłej porze. Coś się tu nie odbywa jak powinno. Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma. Do wszystkich szaf się zajrzało. Przez półki przebiegło. Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło. Nawet złamało zakaz i rozrzuciło papiery. Co więcej jest do zrobienia. Spać i czekać. Niech no on tylko wróci, niech no się pokaże. Już on się dowie, że tak z kotem nie można. Będzie się szło w jego stronę jakby się wcale nie chciało, pomalutku, na bardzo obrażonych łapach. I żadnych skoków i pisków na początek. Wisława Szymborska