Dobre zdarzenie na szteli i zle zdarzenie...DZIELMY SIE WSPOMNIENIAMI...

[Pola45]

Witajcie..bardzo lubię czytać Wasze wpisy więc proponuję taki temat.Wasze radości na szteli i co Was zasmuciło bardzo,co było źle.Napewno macie przeróżne wspomnienia więc proszę...piszcie.Tez mam sporo do powiedzenia w tym temacie nawet z innego kraju,gdzie pracowałam.Ale jest już późno i zostawmy temat na jutrzejszy dzień....milego wieczoru....pozdrawiam...

[Gość Zuza]

Moja radość pojawia się na na 7 dni przed zjazdem i rośnie do wyjazdu. Złe zdarzenie to wszystko to co przed 7. 

A tak na poważnie to tylko raz miałam sporo radości gdy podopieczna powiedziała mi, że więcej ciepła dostaje ode mnie niż od własnych córek. Na urodziny tort i prezent tych łęz nie zapomnę do końca zycia. Fakt, że traktowałam ją jak babcie , ale sobie na to zasłużyła. To była sztela na którą jechałam z uśmiechem i modliłam się, żeby trwała wiecznie, bo nigdy tak dobrze nie czułam się w obcym miejscu. Mogę śmiało napisać że to był drugi dom.

Najgorsze zdarzenie to samobójstwo podopiecznej, dochodzenie i wyrzuty sumienia. W polsce trafiłam na terapię bo wydawało mi się, że to moja wina ale nie da się upilnować kogoś z derpesją 24h. Pani wyskoczyła z 4 piętra a ja do dzisiaj zastanawiam czy to na pewno było samobójstwo czy może jakieś nocne omamy i wypadek. Nikomu tego nie życzę. 

[Gość gość]

Oj Zuza takiej traumy to chyba żadna opiekunka nie przeszła, współczuję. Można znieść jakoś upokorzenie, agresję, niekomfortowe warunki, złe relacje, ale obciążanie samego siebie za tragiczne zdarzenie, którego było się świadkiem a któremu nie mogło się zaradzić to niewyobrażalne dla naszej psychiki.

Uważam, że opieka nad osobą w depresji, demencji, z alzheimerem jest najcięższą opieką. Nawet jeśli niekiedy trzeba zabawić się w putzfrau, znosić maruderstwo przy jedzeniu, nudę podczas aktywizowania starszej pani ze wsi mającej tematy z dzieciństwa i lat młodości to to jest idylla wobec takich przypadków. Wiem co mówię bo poza tym, że mam szczęście do spokojnych, nudnych szteli bez ekscesów to raz zaliczyłam zlecenie z demencją. Moja psychika oberwała rykoszetem, nigdy nie wezmę opieki przy tej chorobie, wolę by ręce i nogi odczuły niż głowa.

[Gość Niechaj]

Najgorsza jest smierc pdp. Przezylam to w 2010 i potem nie jezdzilam przez 2 lata bo nigdy wczesniej nie bylam przy smierci czlowieka. To czekanie na odejscie jest najgorsze bo czlowiek zdaje sobie sprawe ze nic nie moze a wszyscy dookola wlacznie z lekarzem wydaja wyrok i czekaja... Jakby byli tacy wszechwiedzacy a ja mialam wrazenie ze to nieludzkie i straszne ze nie probuja tylko mowia zostal tydzien i te slowa prosze nie wciskac jedzenia na sile to juz koniec. Przerazila mnie postawa dzieci ktore nie pozwolily mi zostac do pogrzebu a ja tak bardzo chcialam sie pozegnac jeszcze raz agencja zamowila busa i musialam wracac. Strach mnie oblecial ze na ten koniec zostal sam z opiekunka a nie ci ktorych wychowal i ktorych kochal. Bylam gdy przyjechal koroner i dziadka zabrali. Nigdy wiecej. Ja nie chce tak umierac, mam nadzieje ze padne chodzac nagle bo nie wiem co przez te ostatnie dni bylo w glowie dziadka i o czym myslal. 

[Pola45]

Dzień dobry..dziękuję za ten piękny wpis.Dobre zdarzenia czyta się leciutko i  tak ciepło robi się w środku ale gdy chodzi o problemy psychiczne i samobójstwo to robi się ciężko.Tak się czuje,teraz przeczytałam i już mi weszło do głowy.Przezylas ciężkie chwilę i doświadczenie.Straszne bo to obciążenie w psychice,które zostaję.......Przeszłam kilka prac z demencja,okropność bo dało mi po psychice .Ale gdy rodzina ubarwią jako to Mama czy Tato jest chory a ja w pierwszym tygodniu pracy podglądam za drzwi i sprawdzam jak to jest w rzeczywistości to Szlag mnie trafi bo jest odwrotnie. NIE MOWIA PRAWDY,KRYJA ,trudno pracujemy i zarabiamy ale jakim kosztem?Upokorzeń......piszcie kochani,wywalcie z siebie to co Was boli ,i to co Wam niesie radość.....miłej niedzieli....P....

[Gość Biała]

Takich historii jest sporo, sama znam dziewczynę której babcia na jej oczach zakrztusiła się zbyt dużym kawałkiem kotleta i zmarła na jej rękach. Rodzina miała pretensje, że nie dopilnowała tzn. nie pokroiła mięsa przed podaniem. Ona się broniła że babcia była sprawna i tego nigdy nie potrzebowała a tym bardziej nie chciała być traktowana jak dziecko. Uznano to w końcu jako nieszczęśliwy wypadek, ale co z tego jak trauma została na całe życie i już nie jeździ. Wtedy była awantura, że opiekunka nie znała pierwszej pomocy przy zakrztuszeniach, ale która agencja by się tym przejmowała jak najważniejszy jest dla nich język, który tu w niczym nie pomógł. 

Daję filmik bo to wiedza która warto znać choćby się z niej miało nie skorzystać.

 

[Gość Gabi]

Kurs pierwszej pomocy przydaje się zawsze , nigdy nie wiadomo kiedy w naszym otoczeniu wydarzy się nieszczęśliwy wypadek.

Nie wiem jak teraz ale parę lat temu każdy mógł zapisać się na taki bezplatny kurs w swoim mieście organizowany przez PCK i inne organizacje.  Dobrze byłoby , gdyby każda opiekunka była przeszkolona w zakresie udzielania pierwszej pomocy  wtedy  może nie doszłoby do tragedii jak w opisanym przypadku. W tej pracy przyda się i taki kurs i przynajmniej komunikatywna znajomość języka. Agencje sprawdzając znajomość niemieckiego oprócz standardowych pytań o nazwisko ,  wiek , co robimy w wolnym czasie itd  pytają też  o  to co powiedziałabm dzwoniąc na pogotowie i potem lekarzowi gdy chory złe się czuje ,.ma na przykład zawroty głowy , duszności , skaleczył się , krwawi. Może nie wszystkie agencje to sprawdzają ale ja dość często byłam proszona o przetłumaczenie tego typu pytań jak nie przez pracownika agencji to przez  niemieckiego koordynatora. Wiadomo , że w takiej stresującej sytuacji opiekunka , która ledwo zna niemiecki jeszcze bardziej się zdenerwuje i nie pomoże. Nie jeden raz wystarczyło wykonywanie poleceń ratownika przez telefon aby uniknąć najgorszego i pomóc zanim przyjedzie lekarz.