Nowinka

Kris, żeby w ogóle zaplanować taką akcję, zorganizować, zalegalizować, ruszyć pupę, zaprotestować, to trzeba być "artystą" i mieć jaja. Jedni rodzą się z jajami, inni uczą się ich w trakcie życia :-) Opiekunki stanowią sporą grupę, a w grupie siła. Mamy sporo energii i możemy to wykorzystać. Myślę, że warto dla nas samych i przy okazji również dla innych (tych, którzy jaj nie mają). Jest nas kilkaset tysięcy (oficjalnie), a nieformalnie (czarna i szara strefa) znacznie więcej. W starciu z tak dużą grupą opiekunek żadne "firmy" i firemki nie mają szans, nie wspominając już o podopiecznych i ich rodzinach (Ci nie pójdą protestować, bo nie mają powodu). Gdybyśmy w ciągu jednego dnia przestały pracować, to dla niemieckich podopiecznych, ich rodzin, niemieckich i polskich firm opiekuńczych stanowiłoby to Apokalipsę. To nie żart. Gdy plują nam w twarz mamy do wyboru albo nadal znosić upokorzenia i ciemiężenie nas, znój, pot, wysiłek ponad siły i normy, albo … ruszyć tyłek i zadbać o siebie i swoją przyszłość. Nie mamy niczego do stracenia, a wręcz przeciwnie. Tylko że do tego, to trzeba mieć w/w jaja.

Trzeba być dobrym jak chleb, ale nie dać się zjeść zarówno w najjaśniejszej Rzeczpospolitej, jak również w Bundesrepublik Deutschland GmbH czyli Republice Federalnej Niemiec Sp. z o .o., tak, tak, która z Was wiedziała, że państwo Niemcy posiada status prawny spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (spółki prawa handlowego)? To nie kraj, to firma nastawiona na generowanie zysku. I wszystko jasne :-)

Kris, jak zwykle prawda jest pośrodku. Zgadzam się z Tobą, ALE … to my demos (lud) opiekunki tworzymy prawo i to my nadajemy jemu kształt. Zawsze możemy zacząć masowe protesty najpierw w Warszawie, potem w Berlinie i tak w kółko, aż do osiągnięcia pożądanego rezultatu tj. zapewnieniu nam naszych praw. Siła jest tylko w grupie. O tym należy pamiętać.

Maria Jolanta i Fioletowa, dziękuję :-*

Pani Lucyno.Beata, proszę podać źródło w/w tekstu niemieckiego. Jeżeli mam go podstawić pod nos rodzinie i agencji, muszę podać im źródło. Dziękuję.

Dochodzę do wniosku, że one wszystkie mają jednego i tego samego ojca ;-)

Podopieczna Ingrid J. 14 - 197 Berlin to sztela mina. Otórz: 1) Podopieczna dosłownie wszystko bardzo szczegółowo kontroluje do tego stopnia, iż jest to już chorobliwe. 2) Podopieczna wjeżdża wózkiem inwalidzkim do ciasnej kuchni, przenosi brud na kółkach od wózka, wstaje z wózka, wtrąca się do gotowania (poucza każdą opiekunkę bez względu na staż), miesza w garnkach, kosztuje potraw, po czym obślinioną łyżkę wkłada z powrotem do garnka. Kilka razy o mało nie zrzuciła na siebie i na opiekunkę wrzątku. 3) Podopieczna preferuje codziennie rano przynoszenie jej świeżych bułeczek z piekarnii, jedzenie obiadu w postaci zupki w proszku, jedzenie tłustej kolacji (de facto opóźnionego obiadu) o godzinie 21:00, chodzi spać o godzinie 24:00, wstaje o godzinie 8:00. 4) Podopieczna częstuje wnuki zupkami z puszki (ciężko przyniesionymi ze sklepu przez opiekunkę), a opiekunkę zupkami w proszku. 5) W czasie odwiedzin syna, podopieczna dostaje amoku (tj. jakiegoś trudnego do opisania podniecenia) każąc opiekunce na akord gotować wykwintne potrawy. 6) Co drugi dzień podopieczna robi dla opiekunki bardzo długą i ciężką listę zakupów do zrobienia koniecznie w Edece, gdyż posiada ona kartę rabatową z tego sklepu (na osiedlu znajdują się sklepy, jednak zdaniem podopiecznej 0,10 Euro centów więcej za jedną sztukę produktu to stanowczo za dużo). Najbliższa Edeka znajduje sie w odległości 2 - óch pełnych i długich przystanków U - bahnowych od domu. Obecnie nie ma już samochodu, trzeba iść pieszo, gdyż pani oszczędza na biletach. Podopieczna zwłaszcza preferuje robienie zakupów zapasów na czarną godzinę w postaci mnóstwa zupek w puszkach (są bardzo ciężkie). 7) Podopieczna preferuje chodzenie na spacery akurat w godzinach szczytu tj. akurat wtedy, kiedy najciężej jest przejechać wózkiem inwalidzkim przez ulicę. Podczas spacerów podopieczna jest niemiła dla opiekunki, demonstrując wszystkim dookoła swoją władzę nad opiekunką. Gdy opiekunka zwróci jej uwagę że przecież można pospacerować w godzinach nieszczytowych, wówczas podopieczna obraża się i w ogóle odmawia pójścia na spacer, a następnie w obecności syna skarży się na opiekunkę iż ta nie wzięła jej na spacer. Przez resztę wieczoru syn jest niemiły dla opiekunki. 8) Mimo iż syn podopiecznej mieszka w innym mieście, to nadzwyczaj często ją odwiedza tj. dwa razy w tygodniu, zostając na pełne dwa dni i dwie noce, często przywożąc swoje nastoletnie dzieci, które nie spłukują po sobie wanny i pouczają opiekunkę. 9) Niekiedy raz w tygodniu nieregularnie i niespodziewanie podopieczną odwiedza jej koleżanka, wówczas podopieczna na siłę wyrzuca opiekunkę z domu (nie rozumiejąc, iż być może np. opiekunka jest zmęczona i chce się w tym czasie przespać u siebie w pokoju), twierdząc, że pragnie ona prywatności.